37 مَارَّا مِين ذَايِي د يتِيشّ بَابَا يتَاس-د غَارِي. ونِّي إِي د يتَاسن غَارِي وَار ث سِݣّوِيجغ شَا.
آ يِيْن يُوْحْڒن س دْقڒ إِي ثَرْبُوْم، أَرَحم-د غَارِي مَارَّا كنِّيو نش اَكنِّيو سْريّْحغ.
أَقَا اَطَّاس إِي د غَا يمظْهَارن س يخَرِّيقن اَذ ينِين اَقَا نش ذ لْمَسِيح نِغ نش زِي لْأَنْبِيَا. أَذ ݣّن لْمُعْجِزَاث ذ ثِمقّْرَانِين ذ ڒَعْجَايب زَعْمَا حمَا اَذ خذْعن يوْذَان. مَعْلِيك زمَّرن يڒِي خذْعن ؤُڒَا ذ يِنِّي يخْضَر أَربِّـي.
وَار تْغِيمِيغ شَا نش ذِي دُّنشْت، أَذ قِّيمن نِثْنِي ذَايس أُو نش ݣُّوْرغ-د غَارش. آ بَابَا اَمْقدّس، حْضَا-ثن س يِيسم نّش إِي ذَايِي ثُوْشِيذ حمَا اَذ يڒِين ذ يجّن اَم نشِّين.
مِينْزِي ثُوْشِيذ-اَس جّْهذ خ كُڒ بْنَاذم حمَا اَذ يُوْش ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا إِ مَارَّا يِنِّي إِي ذَاس ثُوْشِيذ.
آ بَابَا، يِيْنَا ذَايِي ثُوْشِيذ خْسغ اَذ يڒِين اَكِذِي مَانِي مَا دْجِيغ نش حمَا اَذ ࢲرن لْعَظَمَا ينُو إِي ذَايِي ثُوْشِيذ مِينْزِي شك ثْحِبّذ-اَيِي قْبَڒ مَا ٱذ تِيڒِي دُّنشْت.
سْبيّْنغ-د يسم نّش إِ يمحْضَارن-أَ إِي ذَايِي ثُوْشِيذ زِي دُّنشْت-أَ. شك ثدْجِيذ ذ بَاب نْسن قْبڒ، ثُوْشِيذ-اَيِي-ثن، قَا طَاعن إِ وَاوَاڒ نّش.
مِين يخس ونِّي إِي ذَايِي د يسّكّن؟ يخس بلِّي زِي مَارَّا مِين ذَايِي يُوْشَا وَار ذَايِي يتْودَّار ؤُڒَا ذ يجّن، أَثن د سكَّرغ ذِي نْهَار اَنݣَّارُو.
ينَّا-ٱسن: "س مَانَايَا نِّيغ-اَوم: وَار يزمَّر ؤُڒَا ذ يجّن اَذ د يَاس غَارِي إِلَّا مڒَا س لْإِذن ن بَابَا."
نَّان-ٱس: "شك ذ لْعَاصِي زݣ وَامِي د ثْخڒْقذ، مَا ثْرزُّوْذ اَذَانغ ثسْڒمْذذ نشِّين؟" ڒخْدّنِّي طرْدن-ث زِي ثمْزِيذَا.
أُو شَّرِيعَا نتَّاث ثُوْذف-د حمَا ٱذ كْثَارنْت ڒْمُعْصِيَاث. وَلَكِن شْحَاڒ مَا كْثَارنْت ڒْمُعْصِيَاث، أَرْضَا ن أَربِّـي يكْثَار كْتَار زَّايسنْت.
مَاشِي عْلَاحْسَاب لْمَسِيح اَزَّايس ثَامْنم وَاهَا؛ لَّا، لَابُد عَاوذ اَذ تْوَاعدّْبم عْلَاحْسَاب سَّبَاب نّس.
وَامِي نش ذ لْعَاصِي ذ اَمقّْرَان خَاسن مَارَّا يسظْهَار-اَيِي-د أَربِّـي اَرَّحْمث نّس بَاش عِيْسَى لْمَسِيح اَزَّايِي د يسْمظْهَار مَارَّا صْبَار نّس اَذ يِيڒِي مَانَايَا ذ يجّن ن لْمِثَال إِ يِنِّي إِي زَّايس غَا يَامْنن اَغَارْسن ثِيڒِي ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا.
وَلَكِن دْسَاس يجهْذن ن أَربِّـي وَار يتنْهزِّي شَا، خَاس إِي نقْشنْت ثِيْرَا-يَا قَّارنْت قَا سِيذِي أَربِّـي قَا يسّن يوْذَان يدْجَان نّس. قَّارنْت عَاوذ قَا مَارَّا يِنِّي يشهّْذن س يِيسم ن سِيذِيثْنغ يتْخصَّا أُو لَابُد اَذ بعّْذن خ شَّرّْ.
شُوْف، وَار غَارْنغ بُو يجّن ن ڒفْقِي اَمقّْرَان نتَّا وَار يزمَّر شَا اَذ يحسّ زِي ضُّوْعف نّغ. وَاه، غَارْنغ يجّن ڒفْقِي كِّينْت خَاس مَارَّا ڒمْحَاين؛ نتَّا اَم نشِّين وَلَكِن وَار يݣِّي بُو ڒْمُعْصِيّث.
خ مَانَايَا يِنِّي زَّايس يتْقَارَّابن غَار أَربِّـي يزمَّر عِيْسَى اَثن يسنْجم إِ ڒبْدَا. مَايمِّي؟ لِأَنَّا نتَّا يدَّر إِ ڒبْدَا اَذَايْسن يتْشَفَاع.
فّْغن زَّايْنغ وَلَكِن تُوْغَا وَار دْجِين شَا زَّايْنغ. مَعْلِيك زَّايْنغ، أَتَاف قِّيمن اَكِذْنغ. نِثْنِي فّْغن بَاش اَد د يبَان بلِّي وَار دْجِين شَا زَّايْنغ.
أَرُّوْح ذ ثْسْڒِيث قَّارن: "أَرَاح-د!" ونِّي يتْسْڒَان اَذ يِينِي: "أَرَاح-د!" ونِّي يفُوْذن اَذ د يَاس، ونِّي يرزُّون اَمَان ن ثُوْذَارْث اَذ يسو بَاطڒ!