46 مَعْلِيك كنِّيو ثُوْمْنم ذِي مُوْسَى، إِڒِي ثُوْمْنم ذَايِي ؤُڒَا ذ نش مِينْزِي نتَّا يُوْرَا خَافِي.
ذِنِّي يبْذَا-يَاسن عِيْسَى زِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ لْكُتُب ن مَارَّا لْأَنْبِيَا يسفْهم-يثن مِين خَاس يُوْرِين ذِي مَارَّا لْكُتُب نِّي.
فِيلِيپَّـاس يُوْفَا يجّن قَّارن-اَس نَاثْنَاهِيل ينَّا-ٱس: "نُوْفَا ونِّي إِي خف يُوْرَا مُوْسَى ذِي شَّرِيعَا، مِيخف ؤُرِين لْكُتُب ن لْأَنْبِيَا. نتَّا ذ عِيْسَى زݣ وبِيلَاج ن نَّاصِيرَا ذ مِّيس ن يُوْسف."
مڒَا كنِّيو وَار ثُوْمِينم شَا زِي مِين يُوْرَا، مَامّش غَا ثݣّم اَذ تَامْنم ذݣ وَاوَاڒ ينُو؟"
وَلَكِن أَربِّـي يعَاون-اَيِي-د زِي قْبڒ حتَّا نْهَارَا. أَمُّو اَقَايِي نش ذَانِيتَا بدّغ، تْبشَّارغ س ومزْيَان ذ ومقّْرَان. قَّارغ غِير ثِمسْڒَايِين نِّي إِي نَّان لْأَنْبِيَا ذ مُوْسَى لَابُد اَذ وقْعنْت.
لِأَنَّا لْمَسِيح ذَايس ذِي نتَّا إِي ثْكمّڒ شَّرِيعَا حمَا مَارَّا وِي زَّايس غَا يَامْنن اَذ يمصْڒَاح اَك أَربِّـي.
عْلَاحْسَاب شَّرِيعَا ن مُوْسَى نتَّاث س يِيخف نّس، نش مُّوْثغ زَعْمَا إِ ڒحْكَام ن شَّرِيعَا-يَا خَافِي بَاش اَذ دَّرغ إِ أَربِّـي وَاهَا.
شُوْف، مَارَّا يِنِّي يتْعوَّاڒن خ طَّاعَا ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوَانَعّْڒن. مَايمِّي؟ ڒَاحقَّاش لْكِتَاب يقَّار: <تْوَانَعّْڒن مَارَّا يِنِّي وَار يخدّْمن شَا زِي مَارَّا ثِمسْڒَايِين إِي يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا وَار زَّايْسنْت تݣّن شَا!>
لْمَسِيح يفكّ-اَنغ زِي نَّعْڒث نِّي يدْجَان ذِي شَّرِيعَا وَامِي يَارَّا يخف نّس ذ يجّن نَّعْڒث عْلَاحْسَاب نشِّين. ڒَاحقَّاش لْكِتَاب يقَّار: <منْعُوْڒ كُڒ يجّن إِي ث غا سْݣَعّْذن خ ثحْنَاشْت.>
س مَانَاينِّي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تُوْغَا تْربَّا-يَانغ حتَّا ٱڒ وَامِي د يُوْسَا لْمَسِيح أُو سّنِّي إِي غَا نْمصْڒَاح اَك أَربِّـي س لْإِيمَان.