27 وَامِي د عقْبن يمحْضَارن نّس، تْعجّْبن وَامِي ث ؤُفِين يسَّاوَاڒ اَك يِجّن ن ثمْغَارْث. وَلَكِن وَار ذَاس ينِّي ؤُڒَا ذ يجّن مِين غَارس ثْرزُّوذ غَار ثَا؟ نِغ، مَايمِّي إِي كِذس ثسَّاوَاڒذ؟
وَامِي يسْڒَا عِيْسَى إِ مَانَاينِّي يتْعجّب اَطَّاس. ينَّا-ٱسن إِ يِنِّي ث يذْفَارن: "أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: يِنِّي يدْجَان زِي أَيث-إِسْرَائِيل وَار ذَايْسن ؤُفِيغ بُو لْإِيمَان يمْغَر اَطَّاس اَم وَانِيتَا!
أَفَرِّسِي نِّي إِي ث يعَرْضن وَامِي يࢲْرَا مَانَايَا ينَّا ذِي نّفْس نّس: وَانِيتَا مَعْلِيك ذ نَّبِي اَتَاف اَذ يسّن مِين ثعْنَا ثمْغَارْث-أَ إِي ث يتْحَاذَان، نتَّاث ثعْصَا أَربِّـي.
ثجَّا ثمْغَارْث نِّي اَقْذِيح نّس ثْرُوْح غَار ثنْدِينْت، ثنَّا-ٱسن إِ يوْذَان: