4 ينَّا-ٱس نِيْكُوْدِيم: "مَامّش غَا يݣّ بْنَاذم اَذ د يخْڒق ذ جْذِيذ مڒَا يوْسَار؟ مَا يزمَّر اَذ يَاذف عَاوذ ذݣ وعدِّيس ن يمَّاس اَذ د يخْڒق ذ جْذِيذ؟"
ئِنْدق-د عِيْسَى ينَّا-ٱس: "أَقَا تسْڒِيذ ڒْحَقّ: وَار يزمَّر ؤُڒَا ذ يجّن اَذ يࢲر ڒْمُلْك ن أَربِّـي إِلَّا مڒَا يخْڒق-د ذ جْذِيذ."
ينَّا-ٱس عِيْسَى: "أَقَا تسْڒِيذ ڒْحَقّ: مڒَا شَان يِجّن وَار د يخْڒِيق شَا س وَامَان ذ أَرُّوح ن أَربِّـي، وَار يزمَّر اَذ يَاذف ذِي ڒْمُلْك ن أَربِّـي.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: مڒَا وَار ثشِّيم شَا دَّات ن مِّيس ن بْنَاذم وَار ثْسسّم شَا يذَامّن نّس، أَذ تِيڒِي وَار غَارْوم بُو ثُوْذَارْث ذݣ يِيخف نْوم."
أَطَّاس زݣ يمحْضَارن نّس وَامِي سْڒِين مَانَاينِّي نَّان قَا اَوَار-أَ يقْسح وَار يدْجِي وِي ث غَا يقبْڒن.
شُوْف، أَوَاڒ ن صَّلِيب نتَّا ذ ثُوْبُّوْهْڒِيَا وَاهَا غَار يِنِّي وَار ينجّْمن شَا، وَلَكِن غَار نشِّين ينجّْمن اَوَاڒ-أَ نتَّا ذ جّْهذ ن أَربِّـي.
بْنَاذم عَادِي يتَاݣِي اَذ يقْبڒ ثِمسْڒَايِين ن اَرُّوْح ن أَربِّـي، غَارس مَانَايَا ذ ثُوْبُّوْهْڒِيَا وَاهَا. وَار يزمَّر شَا اَثنْت يفْهم، لِأَنَّا س اَرُّوْح ن أَربِّـي وَاحْذس إِي ثنْت غَا يميّز.