27 وَامِي يطّف اَرقُّوْز نِّي ن وغْرُوْم يَهُوْذَا ڒخْدّنِّي يُوْذف-يث شِّيطَان. ينَّا-ٱس عِيْسَى: "ذغْيَا، ٱݣّ مين غَا ثݣّذ."
أُوْشَا اَذ يرَاح اَذ د يَاوِي سبْعَا ن جْنُوْن نّغْنِي ذ يعفَّانن كْتَار زَّايس حمَا اَذ ذوْڒن كُڒْشِي اَذَايس زذْغن. أَتَاف اَذ تِيڒِي لْحَالَا ثَنݣَّارُوْت ن بْنَاذم نِّي ذ ثَعفَّانْت كْتَار زِي لْحَالَا نّس ثَمزْوَارُوْت. أَمنِّي إِي ذَاسن غَا ثوْقع إِ يِوْذَان يعفَّانن ن ڒْوقْث-أَ."
ئِنْدق-د عِيْسَى ينَّا-ٱس: "رُوْح، بعّذ-اَيِي آ شِّيطَان. أَقَا لْكِتَاب يقَّار: <سجّذ إِ سِيذِي أَربِّـي نّش، عْبذ-يث نتَّا وَاحْذس.>"
ڒخْدّنِّي ثذْوڒ ذغْيَا غَار ؤُزدْجِيذ، ثتَّار زَّايس ثنَّا-ٱس: "ڒخُّو خْسغ اَذَايِي ثُوْشذ ذَا اَزدْجِيف ن يَحْيَى خ سِّنِّيث!"
يُوْذف شِّيطَان ذݣ وُوْڒ ن يَهُوْذَا ونِّي ؤُمِي قَّارن إِسْخَرْيُوطِي، نتَّا زِي ثنْعَاش نِّي ن اَرُّسُل.
قْبڒ اَمنْسِي تُوْغَا إِبْڒِيس يغَرّ يَهُوْذَا مِّيس ن سِمْعَان إِسْخَرْيُوْطِي حمَا اَذ يزّنْز عِيْسَى.
وَار يفْهِيم ؤُڒَا ذ يجّن زݣ يِنِّي إِي ذِين يحْضَارن خ مِين ذَاس ينَّا.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "نش إِي كنِّيو يخْضَرن س ثنْعَاش إِذْوم، وَلَكِن يجّن زَّايْوم ذ إِبْڒِيس."
ينَّا-ٱس بُطْرُس: "آي أَنَاس، مَايمِّي ثجِّيذ شِّيطَان اَش يغَرّ يُوْذف ذݣ وُوْڒ نّش ثسْخرّْقذ خ أَرُّوْح يقدّْسن ثسْنُوْفَّرذ شَان ن تْمنْيَاث إِ يِيخف نّش زِي تْمنْيَاث ن ثْمُوْرْث نِّي؟