39 س مَانَايَا وَار زمَّرن شَا اَذ اَمْنن مِينْزِي إِشَعْيَا ينَّا عَاوذ:
مڒَا خذْمغ-ثنْت، أَمْنث زِي ڒخْذَايم نِّي وَاخَّا وَار زَّايِي ثُوْمِينم. أَمُّو اَذ تسّْنم قَا بَابَا اَقَاث ذَايِي، نش اَقَايِي ذِي بَابَا."
مَانَايَا حمَا اَذ يكمّڒ إِ مِين ينَّا نَّبِي ؤُمِي قَّارن إِشَعْيَا: <آي أَربِّـي، وِي يُوْمْنن س وَاوَاڒ نّغ؟ إِ وُوْمِي د يسْبيّن جّْهذ ن وفُوْس ن أَربِّـي؟>
<ئِسْضرْغڒ-يثن زِي ثِيطَّاوِين نْسن، ئِسّقْسح-اَسن ؤُڒَاون نْسن، حمَا وَار تْوِيڒِين س ثِيطَّاوِين نْسن، حمَا وَار فهّْمن س وُوْڒَاون نْسن، بَاش وَار غَارِي د ذوِّيڒن نش اَثن سْݣنْفِيغ.>
مَامّش غَا ثݣّم اَذ تَامْنم؟ إِيوَا كنِّيو تخْسم لْعَظَمَا ن وَايَاوْيَا، وَار ثْرزُّوْم شَا خ لْعَظَمَا ن أَربِّـي اَوحْذَانِي.
وَار يزمَّر ؤُڒَا ذ يجّن اَذ د يَاس غَارِي إِلَّا مڒَا س لْإِذن ن بَابَا إِي ذَايِي د يسّكّن، نش اَثِيذ سكَّرغ ذِي نْهَار اَنݣَّارُو.
ثِيطَّاوِين نْسن غِير خزَّرنْت ذِي زّْنَا، وَار تْجِيْوِيننْت شَا س ڒْمُعْصِيَاث. نِثْنِي تْحدْجَاقن-د يِنِّي وَار يتجْهِيذن شَا ذِي لْإِيمَان، ؤُوْڒَاون نْسن تْرِينَارن ذِي طّْمَع. نِثْنِي ذ ثَارْوَا ن نَّعْڒث.