37 نَّان ڒبْعَاض زَّايسن قَا ذ وَانِيتَا إِي يسْݣنْفَان ثِيطَّاوِين ن وضَرْغَاڒ، مَا وَار يزمَّر اَتَاف يݣَّا شَان ڒْحَاجث بَاش وَار يتْمتِّي شَا لِعَازَر؟
هْوَا-د آ لْمَسِيح آي اَزدْجِيذ ن أَيث-إِسْرَائِيل ڒخُّو زݣ وجنَّا زِي صَّلِيب-أَ حمَا أَ نࢲر مَانَايَا اَزَّايك نَامن!" أَمنِّي عَاوذ إِي ث زَوَرن لْمُجْرِمِين نِّي إِي كِذس صلّْبن.
ئِوْذَان بدّن ذِنِّي خزَّارن ذَايس، أَرُّوْيَاس تْبُوْصَارن خَاس قَّارن: "مڒَا ذ صَّح نتَّا ذ لْمَسِيح إِي يخْضَر أَربِّـي اَتَاف اَذ يسنْجم يخف نّس مِينْزِي يسنْجم ينّغْنِي."
ئِجّن زِي لْمُجْرِمِين نِّي إِي كِذس صلّْبن يبْذَا يتْزَوَر-يث يقَّار-اَس: "شك مَا ذ لْمَسِيح مَا لَّا؟ يَالَّاه، نجَّا يخف نّش نجَّا-يَانغ."
ثنَّا-ٱس مَرْثَا إِ عِيْسَى: "آ سِيذِي، مَعْلِيك اَقَاش ذَانِيتَا إِڒِي وَار يمُّوْث شَا ؤُمَا.
وَامِي د تُوْسَا مَرْيَم مَانِي يدْجَا عِيْسَى، ثࢲْرِي-ث ثوْضَا-يَاس غَار يضَارن نّس ثنَّا-ٱس: "آ سِيذِي، مَعْلِيك اَقَاش ذَانِيتَا إِڒِي وَار يمُّوْث شَا ؤُمَا."