35 عِيْسَى يتْرُو.
وَامِي تسْڒَان إِ مَانَايَا، ئِسِّيوڒ اَكِذْسن عِيْسَى س يِجّن ن ڒْمَعْنَا نّغْنِي ڒَاحقَّاش تُوْغَاث يُوْذس غَار ثنْذِينْت ن لْقُدْس. عَاوذ تْغِير-اَسن ڒْمُلْك ن أَربِّـي اَذ د يمظْهَار ڒخْدّنِّي.
وَامِي عْڒَاين اَذ يَاوض غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس، ئِࢲْرِي-ت يبْذَا يتْرُو خَاس.
عِيْسَى وَامِي ت يࢲْرَا ثتْرُو حتَّا ذ يسْرَائِيلِيْين نِّي إِي كِذس د يُوْسِين ؤُڒَا ذ نِثْنِي تْرُوْن، نتَّا ؤُڒ نّس ئِغْڒب-يث يخيّق ذِي نّفْس نّس.
ينَّا-ٱسن: "مَانِي ث تْنضْڒم؟" نَّان-اَس: "أَرَاح-د آ سِيذِي اَذ تࢲرذ."
شُوْف، وَار غَارْنغ بُو يجّن ن ڒفْقِي اَمقّْرَان نتَّا وَار يزمَّر شَا اَذ يحسّ زِي ضُّوْعف نّغ. وَاه، غَارْنغ يجّن ڒفْقِي كِّينْت خَاس مَارَّا ڒمْحَاين؛ نتَّا اَم نشِّين وَلَكِن وَار يݣِّي بُو ڒْمُعْصِيّث.