9 خيّْقم، حزْنم، تْرُوْم. بدّْڒم ثَضحَّاشْت نْوم غَار يمطَّاون ذ ڒفْرَاحْث نْوم غَار وخِيّق.
نَّان-اَس: "ئِوْذَان نِّي يعفَّانن اَثن ينغ، أُوشَا اَذ يجّ اَمَرْجع وضِيڒ إِ يخمَّاسن نّغْنِي إِي ذَاس غَا ؤُشن ڒْحَقّ نّس وضِيڒ ذِي ڒْوقْث."
سَّعْذ نْسن إِ يِنِّي يتْرُوْن، أَقَا اَذ تْوَاشجّْعن.
ينَّا-ٱس بْرَاهِيم: عْقڒ آ مِّي ينُو، شك ثيْسِيذ ڒْحَقّ نّش زِي ڒْخِير ذِي ثُوْذَارْث نّش، لِعَازَر يعِيش مْعَادّب. ڒخُّو نتَّا اَقَاث ذَا مْلِيح، شك اَقَّاش ذِي ڒَعْدَاب.
سَّعْذ نْوم آ يِنِّي يدْجُوْزن، أَقَا اَذ تجَّاوْنم. سَّعْذ نْوم آ يِنِّي يتْرُوْن، أَقَا اَذ تْضحْشم.
يَا ڒفْضِيحث نْوم آ يِنِّي يجِّيوْنن ڒخُّو، مِينْزِي اَكنِّيو يڒْقف جُّوْع. يَا ڒفْضِيحث نْوم آ يِنِّي يضحْشن ڒخُّو، مِينْزِي اَذ تْخِيّْقم اَذ تْرُوْم.