14 إِيوَا، مَا ثسّْنم مِين غَا يوقْعن ثِيوشَّا؟ لَّا، أَقَا ثُوْذَارْث نْوم تݣّ اَم يِجّن ن ثْسيْنُوْت، تْمظْهَار-د ذغْيَا، ذغْيَا تْرَاح.
ئِتْخصَّا-يَاس إِ تَّاجَر إِݣ يُوْمْنن اَذ يفْتَخَر مِينْزِي نتَّا يسهْوَا-ث أَربِّـي، ڒَاحقَّاش تَّاجَر يݣَّا اَم نْوَار ن اَرْبِيع وَار يتْدُوْمِّين شَا.
لِأَنَّا: <شَّان ن بْنَاذم مَارَّا، أَم نْوَار ن اَرْبِيع إِݣ يدْجَا. كُڒ بْنَاذم اَم اَرْبِيع نتَّا. أَقَا اَرْبِيع يتِيسْرَاو نْوَار نّس يوطَّا،
أَقَا يُوْسَا-د ونݣَّارُو ن مَارَّا ثِمسْڒَايِين. إِذن يتْخصَّا اَذ د تَارّم ڒْبَاڒ نْوم اَغَارْوم يِيڒِي ڒَعْقڒ نْوم بَاش اَتَاف اَذ تْزمَّرم اَذ تْࢲَادْجم.
دُّنشْت-أَ اَقَا ثْعدُّو-د اَكِذس شّهَاوَاث نّس، وَلَكِن ونِّي يتݣّن ڒْخَاضَر ن أَربِّـي اَذ يقِّيم يدَّر إِ ڒبْدَا ن ڒبْدَاث.