22 أَقَا تْوَاڒِيذ لْإِيمَان ن بْرَاهِيم يخدّم اَك ڒخْذَايم نّس، أُوْشَا لْإِيمَان نّس يذْوڒ يكْمَاڒ س ڒخْذَايم-أَ إِي يݣَّا.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "ذ ثَا ذ ڒْخذْمث ن أَربِّـي: أَذ تَامْنم زِي ونِّي إِي د يسّكّ نتَّا."
لِأَنَّا ذِي عِيْسَى لْمَسِيح يعْنِي بْنَاذم مڒَا يݣَّا طَّهَارث نِغ وَار ت يݣِّي شَا، مَانَايَا وَار ينفّع س وَالُو. مِين ينفّْعن؟ ئِنفّع لْإِيمَان إِݣ يخدّْمن شّْغڒ نّس س ڒمْحِبّث.
نتْخمَّام زَّاث ن أَربِّـي يدْجَان ذ بَابَاثْنغ مشْحَاڒ يخدّم لْإِيمَان نْوم، مشْحَاڒ ثربّڒ ڒمْحِبّث نْوم، أُو مشْحَاڒ يصبَّر لْأَمَال نْوم ذِي سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح.
ئِمْكن شَان يِجّن اَذ يِينِي: "إِيوَا شك ذَايش لْإِيمَان نّش، نش غَارِي ڒخْذَايم ينُو." نش قَّارغ: "شك سْبيّن-اَيِي-د مَامّش يݣَّا لْإِيمَان نّش بْڒَا ڒخْذَايم نّش، نش اَذَاش سْبيّْنغ مَامّش يݣَّا لْإِيمَان ينُو س ڒخْذَايم ينُو."
وَلَكِن ونِّي إِݣ يتْطَاعَان إِ وَاوَاڒ نّس، أَقَا وَانِيتَا ذ صَّح ثجِّيون زَّايس ڒمْحِبّث ن أَربِّـي. مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نسّن إِلَّا نْزدّغ ذَايس؟