21 خْزَر غَار جدِّيثْنغ بْرَاهِيم، أَقَا يحْسب-يث أَربِّـي نِيشَان س مِين يݣَّا بْرَاهِيم وَامِي يقدّم مِّيس إِسْحَاق خ ڒْمذْبح.
ڒَاحقَّاش عْلَاحْسَاب اَوَاڒن نّش اَقَاش بَرِيء نِغ عْلَاحْسَاب اَوَاڒن نّش اَذ تْوَاعقّْبذ."
مَاشِي اَذ تِينِيم ذِي نّفْس نْوم قَا نشِّين ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم أُو صَافِي. مڒَا يخس أَربِّـي ثَارْوَا ن بْرَاهِيم، أَتَاف اَذ ييْسِي يزْرَا-يَا اَثن يَرّ ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم!
يُوْشَا-اَس ڒْعَهذ إِ جدِّيثْنغ بْرَاهِيم،
ئِڒَاغَا-يَاس ينَّا-ٱس: آ بَابَا بْرَاهِيم رحْم-اَيِي، سكّ-د لِعَازَر حمَا اَذ يسُوْفّ يجّن ن ثِيشّط ن وضَاض ن وفُوْس نّس ذݣ وَامَان بَاش اَزَّايس سمْضغ يڒس ينُو مِينْزِي نش تْعدَّابغ ذِي ثْمسِّي-يَا.
ينَّا-ٱس تَّاجَر نِّي: آ بَابَا بْرَاهِيم! مڒَا يرُوْح غَارْسن شَان يِجّن زݣ يِنِّي يمُّوْثن، أَتَاف اَذ تُوْبن.
أَرِّين خَاس نَّان-اَس: "بَابَاثْنغ ذ بْرَاهِيم." ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "لَّا، مَعْلِيك كنِّيو ذ دُّوْرِّث ن بْرَاهِيم، إِڒِي قَا ثْخذْمم ڒخْذَايم نّس.
مَا شك كْتَار زِي جدِّيثْنغ بْرَاهِيم ذ لْأَنْبِيَا نِّي يمُّوْثن؟ مِين ثْحسّْبذ يخف نّش؟"
ينَّا-ٱسن سْتِيفَان: "آي أَيثْمَا! آ يِنِّي يمْغَارن! صنّْطث غَاڒِي. وَامِي تُوْغَا يدْجَا جدِّيثْنغ بْرَاهِيم ذِي ثْمُوْرْث نِّي ن مِيسُوْبُوْطَامْيَا قْبڒ مَا ٱذ يزْذغ ذِي ثنْدِينْت ن حَارَان، ئِمظْهَار-اَس-د أَربِّـي لْعَظِيم
فَلِهَذَا، ؤُڒَا ذ يجّن ن بْنَاذم وَار يزمَّر اَذ يمصْڒَاح اَك أَربِّـي س ڒخْذَايم إِي ذَايس ذِي شَّرِيعَا؛ لَّا، شَّرِيعَا ثسْبيَّان-اَنغ-د مِين ثعْنَا ڒْمُعْصِيّث.
إِيوَا مِين غَا نِينِي خ جدِّيثْنغ بْرَاهِيم؟ مِين ذَاس يوقْعن إِ نتَّا؟
أُو نتَّا ذ جدِّيثْسن عَاوذ ؤُڒَا ن يِنِّي يݣِّين طَّهَارث، وَلَكِن مَاشِي ݣِّين طَّهَارث أُو صَافِي. لَّا، ئِتْخصَّا-يَاسن اَذ ذفَّارن ڒَاثَار ن لْإِيمَان مَامش تُوْغَا يدْجَا غَار جدِّيثْنغ بْرَاهِيم وَامِي تُوْغَا عَاذ وَار يݣِّي بُو طَّهَارث.
س مَانَاينِّي ڒْعَهذ-أَ يبْنَا خ لإِيمَان وَاحْذس: حمَا ڒْعَهذ-أَ اَذ د يَاس زِي اَرْضَا نّس، حمَا اَث يضْمن أَربِّـي إِ مَارَّا دُّوْرِّيث ن بْرَاهِيم. أُو مَاشِي غِير ونِّي يذفَّارن شَّرِيعَا ن مُوْسَى؛ لَّا، ؤُڒَا ذ ونِّي يشَرّْشن ذِي لإِيمَان ن بْرَاهِيم. نتَّا ذ جدِّيثْنغ مَارَّا.
س لْإِيمَان يكَّر نَّبِي بْرَاهِيم اَذ يقدّم ذ دْبِيحث س ممِّيس إِسْحَاق وَامِي ث يجَرّب أَربِّـي. يعْنِي تُوْغَا يتْقدَّام ذ دْبِيحث س ممِّيس وَاحْذس إِي زِي يوْعذ أَربِّـي بْرَاهِيم،
ئِمْكن شَان يِجّن اَذ يِينِي: "إِيوَا شك ذَايش لْإِيمَان نّش، نش غَارِي ڒخْذَايم ينُو." نش قَّارغ: "شك سْبيّن-اَيِي-د مَامّش يݣَّا لْإِيمَان نّش بْڒَا ڒخْذَايم نّش، نش اَذَاش سْبيّْنغ مَامّش يݣَّا لْإِيمَان ينُو س ڒخْذَايم ينُو."
كنِّيو يسْبيّن-اَوم-د أَربِّـي يحسّب بْنَاذم نِيشَان مَاشِي غِير س لْإِيمَان نّس أُو صَافِي، ؤُڒَا س ڒخْذَايم نّس.