12 إِيوَا سِّيوْڒث ݣّث اَم يِوْذَان إِي خف غَا يحْكم أَربِّـي س شَّرِيعَا نِّي إِي ذِي ثدْجَا لْحُرِّيَا.
<أَقَا أَرُّوْح ن سِيذِي أَربِّـي اَقَاث خَافِي، ئِخْضَر-اَيِي حمَا اَذ بشَّرغ ڒْمُسَاكِين. ئِسّكّ-اَيِي-د اَذ خْبَرغ لْحُرِّيَا إِ يمحْبَاس، يِنِّي يتْوَاضَرْغْڒن اَثن اَرّغ تْوَاڒَان، يِنِّي يتْوَاضڒْمن اَذَاسن د رْخُوْغ.
أَذ تسّْنم لْحَقِيقَا، أُو لْحَقِيقَا اَذَاوم د تضْڒق اَذ تِيڒِيم حُرّ."
أَرْبُوْث دْقڒ اَݣ وَايَاوْيَا، س مَانَايَا اَذ تݣّم ڒُوْصِيّث نِّي ن لْمَسِيح.
غَار ونݣَّارُو آي أَيثْمَا، مِين يدْجَان ذ لْحَقِيقَا ذ مِينْدِي يدْجَا ڒوْقَّار ذ مِين يدْجَان يسݣّْذن ذ مِين يدْجَان يصْفَان ذ مِين يدْجَان ذ اَصبْحَان ذ مِين خَانغ يعِيزّن ذ اَيِّي ثَمسْڒَايْث ذ ثَصبْحَانْت اَطَّاس اَذَاس نُوْش لْقِيمَا يتْخصَّا كنِّيو اَذ تْفكَّرم ذِي ثْمسْڒَايِين-أَ.
مَارَّا مِين تݣّم س وَاوَاڒن نِغ س لْحَسَانَاث، ئِتْخصَّا اَذ تݣّم مَانَايَا مَارَّا عْلَاحْسَاب يسم ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى اَزَّايس تْشكَّرم أَربِّـي بَابَاثْنغ.
وَلَكِن ونِّي يخزَّرن ذِي شَّرِيعَا يكمْڒن ثنِّي إِي ذِي ثدْجَا لْحُرِّيَا، ئِتطّف ذَايس وَار يتتُّو شَا مِين يتْسْڒَا يخدّم زَّايس، أَتَاف اَزَّايس يَاوِي لْبَرَكَا ذِي مِين يتݣّ.
ڒُوْصِيّث ن وزدْجِيذ يزدْجِيذن إِي د يُوْسِين ذِي لْكِتَاب ثقَّار: "أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش." كنِّيو اَذ تݣّم مْلِيح مڒَا ثْخدّْمم زَّايس.