15 ثُمَّا شّهْوث-أَ وَامِي ثيْسِي اَعدِّيس ثُوْرو-د ڒْمُعْصِيّث، ثُمَّا ڒْمُعْصِيّث-أَ وَامِي ثمْغَار ثجَّا-د ڒْموْث.
أُوْشَا يكَّر يَهُوْذَا إِسْخَريُوطِي ونِّي زِي ثنْعَاش ن اَرُّسُل يرُوْح نتَّا غَار اَرُّوْيَاس ن ڒْفُقَهَا
وَلَكِن نش قَّارغ-اَوم: مَارَّا ونِّي يخزَّرن غَار شَان ثمْغَارْث س وُوْڒ نّس، أَتَاف يتْوَاحْسَاب يزْنَا.
نتَّا بْنَاذم يتْوَاغَرَّا س سَّبَاب ن شّهْوث نّس ثَعفَّانْت، نتَّاث إِي ث يتْجَرَّان نتَّاث إِي ث يخدّْعن.
وَامِي يخس نتَّا، ئِكَّر يَارَّا-ٱنغ ذ ثَارْوَا نّس إِي د يجَّا س وَاوَاڒ ن لْحَقِيقَا حمَا أَ نِيڒِي نشِّين ذ يمزْوُوْرَا زِي مِين د يخْڒق.