4 إِيوَا فكَّرث نتَّا مشْحَاڒ ذ اَمقّْرَان، وَاخَّا ذ جدِّيثْنغ اَمقّْرَان بْرَاهِيم يُوْشَا-ٱس ڒَعْشُوْر، عشْرَا ذِي مِيَّا زِي مَارَّا اَݣْڒَا نِّي إِݣ يرْبح زݣ يزدْجِيذن نِّي!
آي اَيثْمَا، أَذَاوم ينِيِغ صَّرَاحَا: دَاود زِي سَّلَف صَّالِحِين، نتَّا يمُّوْث يتْوَانْضڒ. أَنْضڒ نّس اَقَّاث اَكِذْنغ اَڒ نْهَارَا.
ذ وَا ذ ڒْمَعْنَا ن وَاوَاڒ نِّي ن أَربِّـي ذِي لْكِتَاب وَامِي ينَّا: "أُوْشَا يُوْمن بْرَاهِيم زِي أَربِّـي، ئِكَّر أَربِّـي يسمْصْڒَاح-يث اَكِذس س لْإِيمَان نِّي." أَمنِّي إِݣ يجَّا أَربِّـي بْرَاهِيم ذ اَمدُّوْكڒ نّس.