3 إِيوَا، أَ نُوْيُوْرث غَار زَّاث يعْنِي مڒَا يخس أَربِّـي.
وَامِي خَاسن يمْسَافَاض ينَّا-ٱسن قَا مڒَا يخس أَربِّـي، عَاذ ٱذ د عقْبغ. سّنِّي ينْيَا ذݣ ؤُغَرَّابُو يفّغ زِي ثنْدِينْت نِّي ن ؤُفَسُوْس.
ڒخْدّنِّي، مڒَا يخس أَربِّـي اَغَارْوم د اَسغ س ڒفْرَاحث أَ نْريّح اَݣ وَايَاوْيَا.
ڒخُّو وَار خْسغ شَا اَكنِّيو ࢲْرغ مِينْزِي اَخَاوم د كّغ وَاهَا؛ لَّا، تْمنِّيغ عَاذ اَكِذْوم قِّيمغ يجّن ن لْمُدَّا يعْنِي مڒَا يخس أَربِّـي.
لَّا، قَا عْڒَاين اَغَارْوم د اَسغ مڒَا يخس أَربِّـي. يِنِّي إِي ذِي يدْجَا تَّكبُّر اَثن سّْنغ نش. مَاشِي اَثن سّْنغ مِين قَّارن؛ لَّا، أَثن سّْنغ مَا ذَايْسن شَان جّْهذ مَا لَّا.
أَمَّا يِنِّي مِيخف يشعْشع نُّوْر، قَّاسن لْهَادِيَا ن وجنَّا، شَرّْشن ذِي أَرُّوْح يقدّْسن،
ئِتْخصَّا-يَاوم اَذ تِينِيم اَمُّو: <مڒَا يخس سِيذِي أَربِّـي أَ ندَّر، أَ نݣّ شّْغڒ-أَ نِغ ذ شّْغڒ-ين.>