10 سّنِّي يَارِّي-ث أَربِّـي ذ ڒفْقِي اَمقّْرَان اَمشْنَاو لْفِرْقَا نِّي ن ڒفْقِي مَلِكِيصَادِق.
خ مَانَايَا تُوْغَا وَا لَابُد أَربِّـي اَذ يَارّ عِيْسَى اَم أَيثْمَاس ذِي مَارَّا بَاش اَذ يِيڒِي ذ ڒفْقِي اَمقّْرَان ذَايس اَرَّحْمث ذَايس تِّقث يخدّم إِ أَربِّـي. أُو عَاوذ ڒفْقِي-يَا اَذ يقدّم لْفِدْيَا حمَا اَذ تْوَاغْفَرنْت ڒْمُعْصِيَاث ن يِوْذَان.
آي اَيثْمَا صَّالِحِين، ذ كنِّيو إِي يدْجَان ذ يمْعَشَارن ذݣ ؤُڒَاغِي نِّي إِي د يُوْسِين زݣ وجنَّا. فكَّرث مْلِيح ذِي عِيْسَى، نتَّا ذ اَرَّسُوْل نتَّا ذ ڒفْقِي اَمقّْرَان ن لْإِيمَان إِي خَاس نْشهّذ نشِّين.
عَاذ نْزمَّر أَ نِينِي اَطَّاس خ ثْمسْڒَايِين-أَ وَلَكِن يقْسح اَكنِّيو نْسفْهم. مَايمِّي؟ لِأَنَّا كنِّيو ثْذقْڒم اَذ تْفهْمم.
ذݣ ومْشَان نِّي يُوْذف عِيْسَى ذِنِّي ذ اَمزْوَارُو عْلَاحْسَاب نشِّين، ئِذْوڒ ذ ڒفْقِي اَمقّْرَان إِ ڒبْدَا اَمشْنَاو لْفِرْقَا نِّي ن ڒفْقِي ؤُمِي قَّارن مَلِكِيصَادِق.