10 لِأَنَّا ونِّي يُوْذْفن ذِي اَرَّاحث ن أَربِّـي اَقَا يتْريَّاح زِي ڒْخذْمث نّس مَامّش يريّح أَربِّـي زِي ڒْخذْمث نِّي نّس.
وَامِي يقَّاس عِيْسَى اَمَان نِّي، ينَّا: "ئِتْوَاكمّڒ!" ئِسَذَار اَزدْجِيف نّس، ئِسلّم بُوْحْبڒ نّس.
نتَّا ذ نُّوْر ن لْعَظَمَا ن أَربِّـي ذ صِّفث ن طَّبِيعَا نّس بْڒَا اَخطِّي. س جّْهذ ن وَاوَاڒ نّس إِي زِي يربُّو مَارَّا ثِمسْڒَايِين. وَامِي يحلّ ڒْمُعْصِيَاث ن بْنَاذم يسِّيصْفَا-ثنْت، سّنِّي يقِّيم خ وفُوْسِي ن أَربِّـي سُبْحَانَا وَتَعَالَى.
لْمَسِيح لَّا، نتَّا يقدّم يجّن ن دْبِيحث وَاحْذس خ ڒْمُعْصِيّث يجّن ن ثْوَاڒَا إِ ڒبْدَا، أُوْشَا يقِّيم نتَّا خ وفُوْسِي ن أَربِّـي.
فَلِهَذَا عَاذ يقِّيم يجّن ن سّبْث، يعْنِي ذ يجّن ن ڒْوقْث ن اَرَّاحث إِ شَّعْب ن أَربِّـي.
سْڒِيغ إِ يِجّن ن ثْمِيجَّا زݣ وجنَّا ثقَّار: "أَرِي مَانَايَا: سَّعْذ ن يمتِّينن إِي غَا يمّْثن سَّا اَڒ ثْسَاونْت ؤُمْنن زِي سِيذِيثْنغ." أَرُّوْح ن أَربِّـي يقَّار: "وَاه، حمَا اَذ ريّْحن زِي تَمَارَا نْسن ڒَاحقَّاش ذفَّارنْت-ثن لْحَسَانَات نْسن."
ثُمَّا يمُّوْش-اَسن مَارَّا ئِج-يج، تْشَامِّير ذ اَشمْڒَاڒ يتْوَانَّا-يَاسن عَاذ اَذ تصْبَرم شْوَايْت اَڒ غَا يتْوَاكمّڒ لْعَدَد نِيشَان ن اَيثْمَاثْوم إِي غَا يتْوَانْغن اَمشْنَاو كنِّيو، يعْنِي يِنِّي إِي يعبّْذن اَم كنِّيو.