10 خ مَانَاينِّي سْعصّْبن-اَيِي يِوْذَان ن زْمَان نِّي. نِّيغ نش قَا ڒبْدَا تْبعَّاذن خَافِي س وُوْڒَاون نْسن، ئِبْرِيذن ينُو وَار ثن سِّينن شَا نِثْنِي.
عشْرَا نِّي ن يمحْضَارن وَامِي سْڒِين خ مِين رزُّوْن ثْنَاين نِّي ن وَاوْمَاثن وَار ذَاسن يعْجِيب شَا ڒْحَاڒ.
ئِخْزَر غَارْسن يعصّب، ئِخيّق ڒَاحقَّاش ؤُڒَاون نْسن قسْحن. ينَّا-ٱس إِ ورْيَاز نِّي: "سَرّح فُوْس نّش." يسَرّح-يث أُوْشَا يذْوڒ وفُوْس نّس يݣنْفَا.
نش قَّارغ ڒْحَقّ س مَانَاينِّي كنِّيو وَار ذَايِي تِيمْنم شَا.
سّنِّي نِثْنِي وَامِي ؤُݣِين اَذ سّْنن أَربِّـي، يسلّم-يثن إِ ڒَعْقُوْڒَاث نْسن ينْفضْحن اَذ ݣّن مِين وَار يحْڒِين.
يمْكن اَذ يِينِي شَان يِجّن: مْڒِي ڒْبَاطڒ ينُو نتَّا يسْمظْهَار-د مْلِيح لْحَقِيقَا ن أَربِّـي، مْڒِي زَّايس يتْمَارْنِي أَربِّـي ذِي لْعَظَمَا نّس، إِيوَا مَايمِّي ذَايِي غَا يحْسب ذ لْعَاصِي؟
وَار سْخيَّاقم شَا أَرُّوْح يقدّْسن ن أَربِّـي يعْنِي ونِّي إِي زِي ثتْوَاضبْعم إِ نْهَار نِّي إِي غَا ثْنجّْمم.
آي اَيثْمَا، حْضَام يخف نْوم بَاش ؤُڒَا ذ يجّن زَّايْوم وَار غَارس يتِيڒِي وُوْڒ ذ اَبرْشَان نِغ وَار ذَايس يتِيڒِي بُو لْإِيمَان بَاش وَار يتْبعِّيذ شَا نتَّا خ أَربِّـي يدَّرن.