يعيبرانيين 2:9 - ثريفيث 20209 وَلَكِن عِيْسَى وَاه، نتْوَاڒَا-ث ڒخُّو س تَّاج نّس ن ڒُوقَّار ذ وَاطَّاس ن شَّان. مَايمِّي؟ لِأَنَّا عِيْسَى ذݣ يِجّن ن ڒْوقْث تُوْغَا يسهْوَا-ث-يذ أَربِّـي شْوَايْت سْوَادَّاي إِ لْمَلَائِكَاث يعْنِي وَامِي يصْبَر إِ ڒَعْذَاب ن ڒْموْث. بَاش نتَّا س اَرْضَا ن أَربِّـي اَذ يقَّاس ڒْموْث، ڒْموْث نِّي اَذ تِيڒِي ن مَارَّا يوْذَان. အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
شُوْف، أَربِّـي يݣَّا مِين وَار ثْزمَّر اَذ تݣّ شَّرِيعَا ن مُوْسَى، مَايمِّي؟ عْلَاحْسَاب ضُّعف ن دَّات نّغ إِي ذَاس يكّْسن جّْهذ إِ شَّرِيعَا. أَربِّـي، وَامِي إِي د يسّكّ مِّيس يمثّل-يث-يذ اَم دَّات ن بْنَاذم يعْصَان، ئِسّكّ-يث-يذ ذ لْفِدْيَا خ ڒْمُعْصِيّث نّغ. أَمُّو يحَاسب يعَاقب ڒْمُعْصِيّث إِݣ يدْجَان ذِي دَّات ن بْنَاذم