16 شُوْف، نسّن بلِّي عِيْسَى وَار يتْعِيوِين شَا لْمَلَائِكَاث؛ لَّا، ئِتْعَاوَان ثَارْوَا ن بْرَاهِيم.
شك مڒَا ثْخدّْمذ س مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا، أَتَاف طَّهَارث نّش اَذ تِيڒِي غَارس اَرْبح. وَلَكِن مڒَا ثْعصِّيذ شَّرِيعَا، أَتَاف اَذ تِيڒِيذ اَخْمِي وَار ثݣِّيذ شَا طَّهَارث.
أَمنِّي عَاوذ ڒْعَهذ نِّي يعْنِي لْوُعُوْد إِي ذَاس يُوْشَا أَربِّـي إِ بْرَاهِيم ذ وَايَّاو نّس. لْكِتَاب وَار يقَّار شَا <أَيَّاون نّس>، يعْنِي اَطَّاس إِذْسن. لَّا، يقَّار <أَيَّاو نّس>، يعْنِي يجّن ن بْنَاذم أُو نتَّا ذ لْمَسِيح.
مڒَا كنِّيو زِي لْمَسِيح اَتَاف كنِّيو ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم غَارْوم لْوَارث نِّي عْلَاحْسَاب مِينْزِي ث يوْعذ سِيذِي أَربِّـي.
شُوْف، لْوَالِدِين تْربَّان-اَنغ ذݣ يِجّن ن ڒْوقْث، تݣّن مَامّش ذَاسن يتْغِيڒ مْلِيح. وَلَكِن أَربِّـي يتْربَّا-يَانغ خ نّْفَع نّغ بَاش أَ نْشَرش ذِي طَّبِيعَا نّس يدْجَان عَظِيم.
أُو عَاوذ عِيْسَى اَذ د يضْڒق إِ يِنِّي يدْجَان ذ يسمْغَان زِي ڒخْڒُوْق يعْنِي يِنِّي خَاسن ثْحكّم ثِيݣّْوْذِي زِي ڒْموْث أُوْشَا اَذ يڒِين حُرّ.
خ مَانَايَا تُوْغَا وَا لَابُد أَربِّـي اَذ يَارّ عِيْسَى اَم أَيثْمَاس ذِي مَارَّا بَاش اَذ يِيڒِي ذ ڒفْقِي اَمقّْرَان ذَايس اَرَّحْمث ذَايس تِّقث يخدّم إِ أَربِّـي. أُو عَاوذ ڒفْقِي-يَا اَذ يقدّم لْفِدْيَا حمَا اَذ تْوَاغْفَرنْت ڒْمُعْصِيَاث ن يِوْذَان.
لِأَنَّا يوْذَان تْجُوْدْجن س يِجّن ذ اَمقّْرَان زَّايْسن. أُو س يِجّن ن ثْجَادْجِيث اَذ حَقّن مَارَّا لْقَدِيَاث نْسن اَذ كمّْڒنْت.
أُو نتَّا يتْوَاخْضَر قْبڒ مَا د تْوَاخْڒق دُّنشْت-أَ، وَلَكِن يسْمظْهَار-يث-يذ أَربِّـي ذِي زْمَان-أَ اَنݣَّارُو خ سَّبَاب نْوم.