13 أُو عَاوذ يقَّار: <نش اَذ تيّْقغ ذِي أَربِّـي.> ئِقَّار عَاوذ: <أَقَايِي نش ذ ثَارْوَا ينُو إِي ذَايِي يُوْشَا أَربِّـي.>
ئِتْوكّڒ خ أَربِّـي؛ مڒَا يرْضَا خَاس أَربِّـي اَث يسنْجم ڒخُّو! ڒَاحقَّاش ينَّا: نش ذ مِّيس ن أَربِّـي."
ذ بَابَا إِي ذَايي ثن يُوْشِين أُو نتَّا ذ اَمقّْرَان زِي كُڒْشِي. وَار يزمَّر ؤُڒَا ذ يجّن اَثن يخْضف زݣ وفُوْس ن بَابَا.
وَاخَّا اَكِذْوم عشْرَاڒَاف ن لْمُربِّيِين ذِي لْمَسِيح، وَار غَارْوم شَا اَطَّاس ن بَابَاثْوم. لِأَنَّا ذِي عِيْسَى لْمَسِيح نش ذ بَابَاثْوم ذِي لْإِنْجِيل.