10 نشِّين غَارْنغ يجّن ن ڒْمذْبَاح، زِي ڒْمذْبَاح-أَ وَار غَارْسن بُو ڒْحَقّ اَزَّايس شّن يِنِّي يخدّْمن ذݣ وقِيضُوْن اَمقّْرَان.
لَّا، وَلَكِن قَّارغ بلِّي مِين غَرّْصن لْكُفَّار ذ دْبِيحَاث تْقدَّامن-ثنْت إِ شَّيَاطِين مَاشِي إِ أَربِّـي. نش وَار خْسغ شَا اَكِذْسن ثْشَرْشم اَك شَّيَاطِين.
مَا وَار ثسِّينم شَا يِنِّي يخدّْمن ذِي ثمْزِيذَا كسِّين-د لْمَكْلَا نْسن زَّايس، ذ يِنِّي يخدّْمن ذِي ڒْمذْبَاح كسِّين-د ڒْحَقّ نْسن زِي مِين يتْوَاغَرّْصن ذِي ڒْمذْبَاح؟
يِيْنَا خدّْمن شّْغڒ نْسن ذݣ يِجّن ن ثمْزِيذَا نتَّاث اَم يِجّن ن ثِيڒِي يتمْشَابَّاهن ذِي مِين يدْجَان ذݣ وجنَّا. خ مَانَاينِّي أَربِّـي يعْڒم إِ مُوْسَى وَامِي يبْذَا يسْبدَّا اَقِيْضُوْن نِّي اَمقّْرَان ينَّا-ٱس: <فكَّر بَاش اَذ تݣّذ مَارَّا مِين ذَاش خَطّغ ذِي لْخَرِيطَا نِّي ذݣ وذْرَار.>