12 ثُمَّا زِي بْرَاهِيم ذ يجّن ن ورْيَاز يوْسَار يكمّڒ، يجَّا-د يجّن ن دُّوْرِّيث اَم يِيْثْرَان يدْجَان ذݣ وجنَّا اَم يِجْذِي يدْجَان خ شّطّ ن ڒبْحَر وَار يزمَّر حَدّ اَت يحسّب.
فَا نَّبِي إِشَعْيَا، ئِڒَاغَا نتَّا خ أَيث-إِسْرَائِيل ينَّا: <وَاخَّا لْعَدَد ن أَيث-إِسْرَائِيل يݣَّا اَم يِجْذِي ن ڒبْحَر، ذْرُوْس زَّايْسن إِي غَا ينجْمن.
أَذ د يفّغ اَذ يخْذع ڒݣْنُوْس خ اَرْبعَا ن جْوَايه ن ثْمُوْرْث، يعْنِي هَاجُوْج أُو مَاجُوْج. أَثن يسْمُوْن اَذ حَارْبن، لْعَدَد نْسن يݣَّا اَم يِيْجْذِي ن ڒبْحَر.