14 أَقَا مَارَّا ڒُوْصِيَاث ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى مُوْننْت-يد ذَانِيتَا: <أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش.>
ݣّث إِ يِوْذَان مِين ثخْسم اَذَاوم ݣّن. مَانَايَا ذ ڒْمَعْنَا ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ تَّعَالِيم ن لْأَنْبِيَا.
ڒُوْصِيّث وِيس ثْنَاين ذ ثَانِيتَا: أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخْف نّش. وَار ذِنِّي بُو شَان ڒُوْصِيّث كْتَار زِي ثِيْنَا."
أُو عَاوذ مڒَا بْنَاذم يتخْس سِيذِي أَربِّـي س مَارَّا وُڒ نّس ذ ڒَعْقڒ نّس ذ جّْهذ نّس اَذ يخس ؤُڒَا ذ اَجَّار نّس اَمشْنَاو يخْف نّس، مَانَايَا حْسن زِي بْنَاذم مڒَا يغَرص دْبِيحث يسّشْمَاض-يت قَاع ذِي ثْمسِّي نِغ اَذ يقدّم مَانَا كْتَار إِ أَربِّـي."
ڒخُّو تِيشّغ-اَوم يجّن ن ڒُوْصِيّث ذ جْذِيذ: حِبّث اَيَاوْيَا. أُو حِبّث اَيَاوْيَا مَامّش كنِّيو حِبّغ نش.
نش ستْعجِّيبغ ذَايْوم، ذغْيَا ثْسمْحم ذِي أَربِّـي إِي ذَاوم د يڒَاغَان س اَرْضَا ن لْمَسِيح ثْذفَّارم شَان ن لإِنْجِيل نّغْنِي مْزُوَّار!
أَرْبُوْث دْقڒ اَݣ وَايَاوْيَا، س مَانَايَا اَذ تݣّم ڒُوْصِيّث نِّي ن لْمَسِيح.
مِين يعنَا لْغَرَض ن ڒُوْصِيّث-أَ؟ لْغَرَض نّس ذ يجّن ن ڒمْحِبّث إِي د يتَاسن زݣ وُوْڒَاون يصْفَان ذ يِجّن ن ضَّمِير ذ اَصبْحَان ذ يِجّن ن لْإِيمَان بْڒَا نِّفَاق.