12 أُو يِنِّي إِي كنِّيو يهدْجْشن خ طَّهَارث-أَ تْمنِّيغ اَذ رَاحن نِثْنِي اَذ قسّن يخف نْسن!
نَّان-ٱس: "شك ذ لْعَاصِي زݣ وَامِي د ثْخڒْقذ، مَا ثْرزُّوْذ اَذَانغ ثسْڒمْذذ نشِّين؟" ڒخْدّنِّي طرْدن-ث زِي ثمْزِيذَا.
نتْسْڒَا بلِّي شَان يِوْذَان زَّايْنغ ؤُسِين-د غَارْوم بْڒَا لْإِذن نّغ، سدّْعن-كنِّيو، سِيذْفن ذَايْوم شّكّ س وَاوَاڒ نْسن.
وَامِي يسْڒَا أَنَاس إِ وَاوَاڒ نِّي، ئِوْضَا غَار ثْمُوْرْث يمُّوْث ذِنِّي. ئِوْذَان مَارَّا إِي د يارِّين ڒخْبَار-أَ ݣّْوْذن اَطَّاس.
ينَّا-ٱس بُطْرُس: "مَايمِّي ثْتَافْقم اَذ تْزَعْمم اَذ تࢲرم اَرُّوْح ن سِيذِي أَربِّـي مِين غَا يݣّ؟" ينَّا-ٱس: "يِنِّي ينضْڒن اَرْيَاز نّمْ ذوْڒن-د اَقَاثن غَار ثوَّارْث، أَشم يْسِين ؤُڒَا ذ شم."
لْكُفَّار غَار بَارَّا اَخَاسن يحْكم أَربِّـي. صَافِي، مَامّش يقَّار لْكِتَاب: <سُوْفْغث خَاوم بْنَاذم اَعفَّان.>
رزُّوْن خَاس خ مَانَاينِّي شَان ن وَاوْمَاثن زَعْمَا تْبُوْصَارن وَاهَا، ؤُذْفن-د جَارَانغ س ثْنُوْفْرَا حمَا اَذ جسّْسن خ لْحُرِّيَا إِي غَارْنغ ذِي لْمَسِيح بَاش اَذَانغ اَرّن اَم يسمْغَان إِ شَّرِيعَا نْسن.
نش غَارِي تِّقث ذِي أَربِّـي وَار ثْقبّْڒم بُو شَان ن اَرَّاي نّغْنِي. وَلَكِن ونِّي إِي كنِّيو يسْخرْوَاضن، مِين مَا يعْنَى نتَّا اَث يحَاسب س لْعِقَاب نّس.
ونِّي يسْمنْغَان يوْذَان اَݣ وَايَاوْيَا شك عْڒم-اَس ثْوَاڒَا ثَمزْوَارُوْت ذ وِيْس ثْنَاين ڒخْدّنِّي اَوْݣّْوج زَّايس قَاع.