1 إِيوَا، مِين خْسغ اَذَاوم ينِيغ؟ ونِّي إِي غَا يوَارْثن شَان ثْمسْڒَايْث نتَّا عَاذ ذ اَمزْيَان، ئِتْوَاحْسَاب نتَّا اَم يجّن ن يِسْمغ وَاخَّا اَتَاف نتَّا ذ بَاب ن كُڒْشِي.
مڒَا كنِّيو زِي لْمَسِيح اَتَاف كنِّيو ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم غَارْوم لْوَارث نِّي عْلَاحْسَاب مِينْزِي ث يوْعذ سِيذِي أَربِّـي.
يعْنِي يتݣّ اَرَّاي إِ ونِّي إِي ث يتْربَّان أُو ذ ونِّي إِي زَّايس يتْكلَّافن اَڒ غَا د ثَاوض ڒْوقْث نِّي إِي ذَاس يحدّ بَابَاس.
مِّيس نِّي إِي د يُوْسِين زِي ثِيسْمغْث يخْڒق-د عْلَاحْسَاب ڒْخَاضَر ن بْنَاذم وَاهَا. وَلَكِن مِّيس إِي د يُوْسِين زِي ثنِّي إِي يدْجَان حُرّ يخْڒق-د عْلَاحْسَاب مِينْزِي يوْعذ أَربِّـي بْرَاهِيم.
ذِي ڒْوقْث نِّي، ونِّي إِي د يخڒْقن عْلَاحْسَاب ڒْخَاضَر وَاهَا ن بْنَاذم يتْعدَّاب إِسْحَاق يعْنِي ونِّي إِي د يخڒْقن س جّْهذ ن أَرُّوْح يقدّْسن. أُو مَانَايَا كِيف-كِيف ذِي ڒْوقْث-أَ.
ونِّي غَا يَامْنن زِي مِّيس ن أَربِّـي اَتَاف اَغَارس ثِيڒِي شْهَاذث-أَ ذݣ وُوْڒ نّس. ونِّي وَار يُوْمِينن شَا زِي شْهَاذث-أَ ن أَربِّـي اَتَاف اَث يَارّ ذ بُو-يخَرِّيقن وَاهَا ڒَاحقَّاش نتَّا وَار يُوْمِين شَا زِي شْهَاذث-أَ إِݣ يشْهذ عْلَاحْسَاب مِّيس.