أيث-ݣلاطيا 2:6 - ثريفيث 20206 أَمَّا يِنِّي تْغِير-اَوم ذ يمقّْرَانن خَاوم، نِثْنِي وَار اَرْنِين ؤُڒَا ذ يجّن ن وَاوَاڒ زِي مِين بشَّرغ نش. قَّارغ مَانَايَا، مِين مَا عْنَان يِيْنَا غَارِي كِيف-كِيف، يعْنِي أَربِّـي وَار يتݣّ بُو س وُوْذمَاون جَارَانغ. အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
وَامِي د ؤُسِين غَار عِيْسَى نَّان-اَس: "آ لْمُعَلِّم قَا نسّن بلِّي شك نِيشَان إِي ثدْجِيذ. وَار تݣّْوْذذ شَا زݣ يِوْذَان ڒَاحقَّاش وَار تݣّذ بُو س وُوْذمَاون. ثْسڒْمَاذذ س ڒْحَقّ مَامّش يخس أَربِّـي أَ نْعِيش. إِنِي-يَانغ: مَا ثْسمّح شَّرِيعَا نّغ أَ نْخدْجس ضَّرِيبَا إِ وزدْجِيذ قَيْصَر نِغ لَّا؟ مَا ذَاس ت نْخدْجس نِغ لَّا؟"