22 تْسكِّيغ-اَوم-ث-يذ إِ كنِّيو خ سَّبَاب-أَ وَانِيتَا بَاش اَذ تسّْنم مَامش دْجِيغ نش اَذ يشجّع ؤُڒَاون نْوم.
تْمنِّيغ س عِيسَى لْمَسِيح اَذَاوم د سّكّغ تِيْمُوْتَاوُس ذغْيَا بَاش خْمِي ذَايِي د غَا يَارّ ڒخْبَار خَاوم اَذَايِي يسْفَرح.
شُوْف، تْوَاڒِيغ لَابُد اَذَاوم د اَرّغ ؤُمَا پَـارْفُوْلِيتُس ونِّي إِي كِذِي يتمْعَشَارن اَم شَا ن ومْجَاهذ. نتَّا ذ اَمسخَّار نْوم ونِّي إِي ذَايِي د تسّكّم بَاش اَذَايِي يتْهِيلَّا.
رزُّوْغ ؤُڒَاون نْوم اَذ تْوَاشجّْعن خْمِي غَا مُوْنن اَك وَايَاوْيَا س ڒمْحِبّث بَاش اَذ تَاوْضم غَار مَارَّا ڒْخِير نِّي إِݣ يدْجَان ذݣ يِجّن ن ڒفْهَامث ثكْمَاڒ ذ يِجّن ن ثُوْسْنَا خ ڒْمَعْنَا ينُوْفَّرن ن أَربِّـي يدْجَان ذِي لْمَسِيح.
سّكّغ تُوْشِيق غَار ثنْدِينْت ن ؤُفَسُوْس.