17 إِيوَا وَار تِيڒِيم شَا بْڒَا ڒَعْقڒ؛ لَّا، فهْمث مِين يخس سِيذِي أَربِّـي.
ونِّي يخْسن اَذ يݣّ زِي مِين يخس أَربِّـي اَتَاف اَذ يسّن اَسڒْمذ-أَ ينُو مَا زَّايِي نِغ زِي أَربِّـي.
وَار تݣّم شَا مِين تݣّن يِوْذَان ذِي ڒْوقْث-أَ ثَانِيتَا. ئِتْخصَّا اَغَارْوم يِيڒِي يجّن ن ڒَعْقڒ ذ جْذِيذ حمَا اَذ تْوَابدّْڒم، سّنِّي اَذ تسّْنم كنِّيو مِين يخس أَربِّـي، يعْنِي مِين يصبْحَان ذ مِين ذَاس يتعْجِيبن وَار ذَايس بُو وخطِّي.
إِذن فَا، رَجْعَاث يخف نْوم خْزَرث مَامّش إِي غَا ثْعِيشم. مَاشِي اَذ تْعِيشم اَم يِنِّي إِي ذِي ثدْجَا ڒقْفَاڒث؛ لَّا، عِيشم اَم يِنِّي إِي ذِي ثدْجَا ڒفْهَامث.
خ مَانَايَا زِي نْهَار نِّي وَامِي تُوْغَا نسْڒَا نشِّين خَاوم، نتْغِيمَا نْتتَّار-اَس إِ أَربِّـي خَاوم بَاش اَذ تْعمَّرم س ثُوْسْنَا خ ڒْخَاضَر ن أَربِّـي س مَارَّا ڒْعَقڒ ذ ڒفْهَامث إِݣ يتِيشّن أَرُّوْح يقدّْسن.
عِيشث س ڒفْهَامث اَك يِنِّي يدْجَان غَار بَارَّا نْوم وَار يُوْمِينن شَا، سْتَغلَّام ڒْوقْث نْوم مْلِيح.
شكَّرم-ث ذِي مَارَّا ثِمسْڒَايِين. لِأَنَّا ذ مَانَايَا إِݣ يتْرَاجَا أَربِّـي زَّايْوم ذِي عِيْسَى لْمَسِيح.
خ مَانَايَا نْهُوْرَاث نِّي إِي ذَاوم يتْغِيمَان ذِي دَّات نْوم مَاشِي اَثن ثْسعْذُوْم عْلَاحْسَاب شّهَاوَاث ن بْنَاذم؛ لَّا، سعْذُوْم-ثن عْلَاحْسَاب ڒْخَاضَر ن أَربِّـي.