16 تْشكَّرغ أَربِّـي خَاوم بْڒَا مَا ٱذ بدّغ أُو ڒبْدَا تْفكَّرغ ذَايْوم ذِي ثْࢲَادْجِيث ينُو.
نشِّين ڒبْدَا نتْشكَّار أَربِّـي بَابَاس ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح خْمِي ذَاس نْتتَّار خَاوم.
خ مَانَايَا زِي نْهَار نِّي وَامِي تُوْغَا نسْڒَا نشِّين خَاوم، نتْغِيمَا نْتتَّار-اَس إِ أَربِّـي خَاوم بَاش اَذ تْعمَّرم س ثُوْسْنَا خ ڒْخَاضَر ن أَربِّـي س مَارَّا ڒْعَقڒ ذ ڒفْهَامث إِݣ يتِيشّن أَرُّوْح يقدّْسن.
نشِّين ڒبْدَا نتْشكَّر أَربِّـي خَاوم مَارَّا، نْتتَّار إِ أَربِّـي خَاوم بْڒَا مَا ٱ نْبدّ.
تتَّارم إِ أَربِّـي بْڒَا مَا ٱذ تْبدّم،
آي أَيثْمَا، ئِتْخصَّا أُو لَابُد أَ نْشكَّر أَربِّـي خَاوم ڒبْدَا. قَا مَانَايَا نِيشَان مِينْزِي لْإِيمَان نْوم يتمْغُوْر س وَاطَّاس، مِينْزِي عَاوذ ڒمْحِبّث نْوم ثْرنِّي اَك وَايَاوْيَا.