15 وَامِي ؤُوْضن، تَّارن-اَس إِ أَربِّـي اَذَاسن يُوْش أَرُّوْح يقدّْسن.
قَّارغ-اَوم عَاوذ: مڒَا ثْتَافْقم ثْنَاين زَّايْوم خ ثْمُوْرْث ثتَّارم شَان ڒْحَاجث إِ بَابَا يدْجَان ذݣ وجنَّا، أَتَاف اَذَاوم ت يسْتَاجب.
ينَّا-ٱسن: "مَا يهْوَا-د خَاوم أَرُّوْح يقدّْسن وَامِي ثُوْمْنم؟" نَّان-اَس: "لَّا، نشِّين عمَّارْص وَار خَاس نسْڒِي شَا خ أَرُّوْح يقدّْسن."
ينَّا-ٱسن بُطْرُس: "تُوْبث، تْوَاطهَّارث س وَامَان كُڒ يجّن زَّايْوم عْلَاحْسَاب يسم ن عِيْسَى لْمَسِيح حمَا اَذ تْوَاغْفَرنْت ڒْمُعْصِيَاث نْوم، أَتَاف اَذَاوم يمُّوْش أَرُّوْح يقدّْسن ذ لْهَدِيَا.
س مَانَاينِّي، ونِّي يسَّاوَاڒن س لُّغَاث رُوْحِيَاث يتْخصَّا-يَاس اَذ يࢲَّادْجْ حمَا اَذ يسْتَرْجم مِين يقَّار.
لِأَنَّا سّْنغ خْمِي تتَّارم خَافِي إِ أَربِّـي ذ اَرُّوْح ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح يتْعَوَان-اَيِي اَتَاف مِين ذَايِي يتوْقِيعن اَذ يذْوڒ ذ اَسفْڒث ينُو.