1 ئِكَّر اَرَّايس ن ڒْفُقَهَا ينَّا-ٱس إِ سْتِيفَان: "مَا ذ صَّح مَانَايَا؟"
خزَّرن ذَايس ذِي سْتِيفَان مَارَّا يِنِّي إِي ذِنِّي يدْجَان ذِي جْمَاعث ن لْحُكَّام ن أَيث-إِسْرَائِيل، ؤُفِين اَغمْبُوْب نّس اَم وغمْبُوْب ن لْمَلَائِكَا.
ينَّا-ٱسن سْتِيفَان: "آي أَيثْمَا! آ يِنِّي يمْغَارن! صنّْطث غَاڒِي. وَامِي تُوْغَا يدْجَا جدِّيثْنغ بْرَاهِيم ذِي ثْمُوْرْث نِّي ن مِيسُوْبُوْطَامْيَا قْبڒ مَا ٱذ يزْذغ ذِي ثنْدِينْت ن حَارَان، ئِمظْهَار-اَس-د أَربِّـي لْعَظِيم