4 أَطَّاس ن يِوْذَان إِي يسْڒِين إِ وَاوَاڒ نْسن ؤُمْنن. يرْيَازن نِّي إِي يُوْمْنن ڒخُّو ؤُوْضن غَار يِجّن خمْسَاڒَاف إِذْسن.
أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: ثَحبُّوْشْت ن يِرْذَان مڒَا وَار تْوَاࢲُّو شَا ذِي ثْمُوْرْث يعْنِي مڒَا وَار تْوَانْضڒ شَا، اَتَاف اَذ ثقِّيم ذ ثَحبُّوْشْت وَاهَا. مڒَا تْوَانْضڒ اَذ تُوْش اَطَّاس ن ڒْحَبّ.
سّنِّي يِنِّي يقبْڒن اَوَاڒ نّس رُوْحن تْوَاطهَّارن س وَامَان. نْهَار نِّي مَارْنِين شَان ثڒْتْاَڒَاف إِذْسن غَار ڒْمُوْمِنِين.
حمّْذن أَربِّـي، رطَّان خَاسن يِوْذَان مَارَّا. كُڒ نْهَار يَرنِّي-يَاسن سِيذِي أَربِّـي ذِي لْعَدَد ن يِنِّي ينجّْمن.
ڒبْعَاض زَّايْسن قْتَانْعن س مِين ينَّا، ڒبْعَاض زَّايْسن وَار ؤُمِيْنن شَا.