25 ذ شك إِي ينَّان س أَرُّوْح يقدّْسن س يِيڒس ن جدِّيثْنغ دَاود ڒْعَبْذ نّش وَامِي ينَّا: مَايمِّي ڒݣْنُوْس غضْبن اَطَّاس؟ مَايمِّي يوْذَان تْشِيطِينن ذِي ڒْخَاوِي؟
مَاشِي اَذ تِينِيم ذِي نّفْس نْوم قَا نشِّين ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم أُو صَافِي. مڒَا يخس أَربِّـي ثَارْوَا ن بْرَاهِيم، أَتَاف اَذ ييْسِي يزْرَا-يَا اَثن يَرّ ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم!
"آي اَيثْمَا، تُوْغَا يتْخصَّا اَذ يكمّڒ وَاوَاڒ ن أَرُّوْح يقدّْسن إِي د يُوْسِين خ يِيڒس ن نَّبِي دَاود ذݣ يِجّن ن زْمَان وَامِي يسِّيوڒ خ يَهُوْذَا يعْنِي ونِّي يزنْزن عِيْسَى يسْبيّن-اَسن اَبْرِيذ يُوْوِي يِنِّي إِي ث يطّْفن.
أَزدْجِيذ دَاود تُوْغَا ذ نَّبي يعْنِي يسّن بلِّي يوْعذ-يث أَربِّـي ينَّا-ٱس اَقَا اَذ سْغِيمغ يجّن زِي دُّوْرِّيث نّش خ لْعَرْش نّش.