15 لْحُكَّام نِّي ؤُمَرن بُطْرُس ذ يُوْحَنَّا اَذ فّْغن بَارَّا اَذ جّن جْمَاعث نِّي ن لْحُكَّام اَذ مْشَاوَارن وَاحذْسن.
وَلَكِن نش قَّارغ-اَوم: مَارَّا ؤُو غَا يعَصْبن خ وُوْمَاس اَتَاف اَذ يتْوَاحْكم. ونِّي غَا يِينِين إِ وُوْمَاس: آي اَغْيُوْڒ، أَتَاف اَذ يتْوَاحْكم ذِي لْمَحْكَامَا ثَمقّْرَانْت. ذ ونِّي غَا يِينِين إِ وُوْمَاس: آي اَفْغُوْڒ، أَتَاف يسْذَاهدْج اَذ يرَاح غَار ثْمسِّي ن جَهنَّمَا.
عَاوذ تْوَاڒَان اَرْيَاز نِّي يݣنْفَا يبدّ ذِنِّي اَكِذْسن، وَار ؤُفِين مِين غَا ينِين.