15 لْعَاصِفَا نِّي ثُوْوِي اَغَرَّابُو، وَامِي وَار نْزمَّر شَا أَ نُوْيُوْر غَار زَّاث نجَّا اَغَرَّابُو نِّي اَث يَاوِي اَرِّيح.
وَلَكِن منْبَعْد شْوَايت يكَّر-د يجّن ن اَرِّيح يجْهذ يهْوَا-د زِي ثيْزِيرْث نِّي، أَرِّيح نِّي قَّارن-اَس <أَسْمَاوِي.>
نْنُوْفَّر زِي اَرِّيح وَامِي نعْذُو سْوَادَّاي ن يِجّن ن ثيْزِيرْث ذ ثَمزْيَانْت قَّارن-اَس كَوْدَا. ئِزيَّار خَانغ اَطَّاس ڒْحَاڒ وَلَكِن نْركّن ثَغَرَّابُوْت ن لْإِغَاثَا،
ذِي دْجِيڒث نِّي وِيس اَربعْطَاشَر يُوْم نشِّين عَاذ نُوْݣُّوْر نْودَّر ذِي ڒبْحَر ن وَادْرِيَاتِيكِي، غَار ؤُزْين ن دْجِيڒث تْغِيڒ-اَسن إِ يخدَّامن ن وغَرَّابُو قَا تْقرَّابن غَار ڒْبَرّ.
شُوْف عَاوذ، أَغَرَّابُو وَاخَّا ذ اَمقّْرَان اَطَّاس يذفّع-يث أَرِّيح يجهْذن، وَلَكِن اَرَّايس يزمَّر اَث ينْده س يِجّن ن دْمَام ذ اَمزْيَان اَث ينْده مَانِي مَا يخس.