41 وَامِي ينَّا اَوَاڒ-أَ يسّكّ يِنِّي يمُوْنن اَذ روّْحن.
ڒخُّو اَقَانغ ذِي لْخَطَر أَ نتْوَاحْكم مَارَّا إِذْنغ خ ڒْفَوْضَا يتوْقِيعن نْهَارَا، نشِّين وَار غَارْنغ بُو شَان ن سَّبَاب خ سّْدَع-أَ."
ثْكمّڒ ڒْفَوْضَا نِّي، منْبَعْد بُوْلُس يڒَاغَا-د خ يمحْضَارن يشجّع-يثن. سّنِّي يمْسَافَاض خَاسن، ئِرُوْح يسَفَر غَار لْإِقْلِيم ن مَاسِدُوْنْيَا.