10 وَامِي صَافِي يࢲْرَا لْوَاحِي نِّي بُوْلُس، نكَّر نشِّين نْسوْجذ حمَا أَ نْسَفر ڒخْدّنِّي غَار لْإِقْلِيم ن مَاسِدُوْنْيَا. نفْهم بلِّي أَربِّـي يتْڒَاغَا-د خَانغ اَثن نْبشَّر س لْإِنْجِيل ذِنِّي.
وَامِي ذَايِي د ثْڒَاغِيم ؤُسِيغ-د بْڒَا مَا ٱذ ينِيغ لَّا. أَكنِّيو سّقْسِيغ، مَايمِّي غَارِي د ثسّكّم؟"
ذِي دْجِيڒث نِّي يهْوَا-د يجّن ن لْوَاحِي خ بُوْلُس يࢲْرَا ذَايس يجّن ن وثَرَّاس زِي لْإِقْلِيم ن مَاسِدُوْنْيَا يبدّ يتْطَلَاب-يث يقَّار-اَس زْوَا-د غَارْنغ غَار مَاسِدُوْنْيَا عَاوْن-اَنغ.
آ سِي اَزدْجِيذ، وَامِي ݣُّوْرغ غَار وزْين نْهَار ࢲْرِيغ يجّن ن نُّوْر ذݣ وجنَّا ثْفَاوْث نّس تْسقْسِيق كْتَار زِي ثْفُوْشْت، ئِنّض-اَيِي-د يتْشَعشِيع خَافِي نش ذ يِنِّي إِي كِذِي يݣُّوْرن.
وَامِي ؤُمَرن اَذَانغ سّكّن ذݣ وغَرَّابُو غَار ثْمُوْرْث ن إِطَالْيَا، سلّْمن بُوْلُس ذ ڒبْعَاض ن يمحْبَاس اَكِذس يجّن ن وعَسْكَارِي ذ اَمقّْرَان ن اَرُّوْمَانُوْس قَّارن-اَس يُوْلْيُوْس. نتَّا يُوْسَا-د زِي ڒْعَسْكَار نِّي ؤُمِي قَّارن <لْفِرْقَا ن قَيْصَر.>
ذِنِّي ذِي دِمَشق يجّن ن ومحْضَار قَّارن-اَس أَنَاس. ئِمظْهَار-اَس-د سِيذِيثْنغ ذِي لْوَاحِي ينَّا-ٱس: "آي أَنَاس." يَارَّا خَاس ينَّا-ٱس: "أَقَايِي آ سِيذِي."