41 خْزَارث آ يِنِّي يتْبُوْصَارن، تْعجّْبث فْنَاث. ذِي ڒِيَّام نْوم اَذ ݣّغ شَان ثْمسْڒَايِين وَاخَّا يخبَّر-يكنِّيو حَدّ زَّايْسنْت، وَار ث تِيمْنم شَا."
ڒْحِزب ن يفَرِّيسِيْين نِثْنِي زݣ يِنِّي يتخْسن تْمنْيَاث، وَامِي سْڒِين إِ مَارَّا مَانَايَا ضحْشن خَاس.
ئِوْذَان بدّن ذِنِّي خزَّارن ذَايس، أَرُّوْيَاس تْبُوْصَارن خَاس قَّارن: "مڒَا ذ صَّح نتَّا ذ لْمَسِيح إِي يخْضَر أَربِّـي اَتَاف اَذ يسنْجم يخف نّس مِينْزِي يسنْجم ينّغْنِي."
لِأَنَّا سِيذِي أَربِّـي يوصَّا-يَانغ ينَّا-ٱنغ: <أَرِّيغ-شك ذ ثْفَاوْث إِ مَارَّا ڒݣْنُوْس، حمَا يوْذَان اَذ نجْمن حتَّا اَڒ طَّارف ن دُّنشْت.>"
ينَّا-ٱيي سِيذِي: رُوْح، شك اَش سّكّغ غَار يمُوْشَان ݣّْوْجن اَطَّاس، غَار يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل."
قَا مَارَّا ونِّي وَار ذَاس يتْصنِّيطم شَا غَار نَّبِي نِّي اَذ يتْوَاكّس زِي ڒْقُوْم اَذ ينهْذم.
نسْڒَا-يَاس يقَّار بلِّي عِيْسَى زِي نَاصِرَا اَذ يهْذم اَمْشَان-أَ اَذ يبدّڒ لْعَادَاث نِّي إِي ذَانغ د يجَّا مُوْسَى."
أَقَا ثُوْوض-د ڒْوقْث بَاش اَذ يبْذَا لْحِسَاب جَار اَيثْبَاب ن ثدَّارْث ن أَربِّـي. مڒَا اَذ يبْذَا لْحِسَاب-أَ جَارَانغ مِين غَا يوقْعن إِ يِنِّي وَار يتْطِيعِين شَا إِ لْإِنْجِيل ن أَربِّـي؟