44 وَامِي عَاذ يسَّاوَاڒ بُطْرُس ذِي مَانَايَا، يُوْسَا-د أَرُّوْح يقدّْسن يهْوَا-د خ مَارَّا ينِّي يتسْڒَان إِ وَاوَاڒ نّس.
"مَا ذِنِّي شَان بْنَاذم إِي غَا يسْبدّن يوْذَان-أَ بَاش وَار تتْوَاطهِّيرن شَا س وَامَان؟ يِيْنَا يمُّوْش-اَسن أَرُّوْح يقدّْسن اَم نشِّين اَم نِثْنِي!"
ثُمَّا وَامِي بْذِيغ سَّاوَاڒغ، يُوْسَا-د أَرُّوْح يقدّْسن يهْوَا-د خَاسن مَامّش خَانغ د يهْوَا ذݣ ومزْوَارُو.
أَربِّـي ذ نتَّا إِݣ يسّْنن ؤُڒ ن بْنَاذم، يسظْهَار-د نتَّا بلِّي يقْبڒ-يثن يعْنِي يُوْشَا-ٱسن أَرُّوْح يقدّْسن مَامّش ذَانغ ث يُوْشَا إِ نشّْين.
وَامِي خَاسن يسرْس بُوْلُس يفَاسّن نّس، ئِهْوَا-د خَاسن أَرُّوْح يقدّْسن. بْذَان سَّاوَاڒن س لُّغَاث وَار يدْجِين بُو نْسن، سَّاوَاڒن س مِينْزِي عڒْمن زِي أَربِّـي.
وَامِي كمّْڒن ثْࢲَادْجِيث نِّي ينْهزّ ومْشَان نِّي مَانِي مُوْنن، شُّوْرن نِثْنِي مَارَّا س أَرُّوْح يقدّْسن سَّاوَاڒن س وَاوَاڒ ن أَربِّـي س يِجّن ن زْعَامث.