14 قَا سّْنغ بلِّي ذغْيَا نش اَذ سمْحغ ذِي دَّات ينُو مِينْزِي اَمُّو إِي تُوْغَا ذَايِي يسفْهم مْلِيح زِي قْبڒ سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح.
ينَّا-ٱس سِمْعَان بُطْرُس: "مَانِي غَا ثْرَاحذ آ سِيذِي؟" ينَّا-ٱس عِيْسَى: "مَانِي غَا رَاحغ نش، ڒخُّو وَار ثْزمَّرذ شَا اَذَايِي ثذْفَارذ ذِنِّي. وَلَكِن عَاذ اَذَايِي د ثذْفَارذ."
ڒخُّو كنِّيو ؤُمِي بشَّرغ س ڒْمُلْك ن أَربِّـي سّْنغ نش بلِّي ؤُڒَا ذ يجّن زَّايْوم مَا ٱذ يࢲر اَغمْبُوْب ينُو سَّا ٱڒ ثْسَاونْت.
شُوْف، نشِّين نسّن مڒَا يرز وقِيضُوْن-أَ يعْنِي دَّات نّغ ن دُّنشْت-أَ، أَتَاف غَارْنغ يجّن ن ثْزدِّيغْث نّغْنِي زِي أَربِّـي. ثَدَّارْث نِّي وَار يبْنِين شَا س يفَاسّن تْدُوْمَا إِ ڒبْدَا.
شُوْف، نش تْفرَّاغن-اَيِي-د اَم يِجّن ن صّذْقث ن يذَامّن خ دْبِيحث يتْوَاقدَّامن، أَقَا ثُوْوض-د ڒْوقْث ن ؤُفُوْغ ينُو زِي دُّنشْت-أَ.
نش مڒَا عَاذ قِّيمغ دَّرغ ذِي دَّات ينُو، تْحسَّابغ-ث ذ لْوَاجِب اَكنِّيو سْفكَّرغ خ مَانَايَا.