11 أَغَارْوم يِيڒِي ڒْخِير اَطَّاس ذِي مَارَّا بَاش اَتَاف اَذ تِيڒِيم صَاخِيِين. أُو خْمِي غَا نسِّيوض صَّذَاقَا-يَا نْوم اَذ تذْوڒ ذ يجّن ن شُّكر إِ أَربِّـي.
مَا وَار غَارِي ڒْحَقّ اَذ ݣّغ مِين خْسغ زِي ثْمسْڒَايِين ينُو؟ نِغ ثْحسْذذ-اَيي وَامِي دْجِيغ صَاخِي؟
أَمنِّي يݣَّا ؤُڒَا ذ ونِّي ؤُمِي يُوْشَا اَڒفَاين، يرْبح اَڒفَاين نّغْنِي.
ئِجّن مڒَا يتْشجَّاع، أُو لَابُد اَذ يشجّع. ئِجّن مڒَا يتْصدَّاق، أُو لَابُد اَذ يِيڒِي ذ اَسخَّاي. ئِجّن مڒَا يتْرَايَا، أُو لَابُد اَذ يرَاي س وُوْڒ نّس. ئِجّن مڒَا يرحّم، أُو لَابُد اَذ يرْحم س ڒفْرَاحث نّس.
زِي نتَّا، يتْوَارْنِي-يَاوم ڒْخِير ذِي كُڒْشِي، يعْنِي ذِي مَارَّا اَوَاڒن ذ ثُوْسْنَا.
شُوْف، مَانَايَا يوْقع مَارَّا بَاش اَكنِّيو ينْفع. خْمِي يتنْتَاشَار اَرْضَا غَار يِوْذَان اَطَّاس س وَاطَّاس يعْنِي اَرْضَا-يَا اَذ د يسْفيّض شُّكر إِ لْعَظَمَا ن أَربِّـي.
أَ نحْمذ أَربِّـي وَامِي ذَاس يݣَّا ذݣ وُوْڒ إِ تِيتُوْس نّفْس ن ڒْخَاضَر إِي غَارِي نش خَاوم.
مَاشِي مَانَاينِّي وَاهَا، قَا خْضَرنْت-ث-يذ ثْجُوْمَاع ن ڒْمُوْمِنِين بَاش اَكِذْنغ يسَفَر خْمِي غَا نكْسِي ڒْخِير ن صَّذَاقَا-يَا. نْكلّف خ صَّذَاقَا-يَا إِ لْعَظَمَا ن سِيذِيثْنغ س يِيخف نّس أُو بَاش اَذ د يمظْهَار مَامّش نْتݣّ ثِزمَّار أَ نْعَاون.
لِأَنَّا صَّذَاقَا-يَا إِي تݣّم مَاشِي غِير تْعمَّر زَّايس يفَاسّن يخْوَان ن ڒْمُوْمِنِين صَّالِحِين ذِي لْقُدْس؛ لَّا، نتَّاث عَاوذ ئِتنْفيَّاض زَّايس اَطَّاس ن شُّكر إِ أَربِّـي.