13 شُوْف، نشِّين مَا نْرزُّو اَذ تُوْشم فُوْس إِ يِوْذَان نّغْنِي، أَخَاوم يبسّڒ دْقڒ؟ لَّا، نْرزُّو مْكُڒ يجّن اَغَارس يِيڒِي ڒْحَقّ نّس نِيشَان.
وَار يدْجِي ؤُڒَا ذ يجّن زَّايْسن مَا يحْذَاج. لِأَنَّا يِنِّي إِي غَار يدْجَا ثِمُوْرَا ذ ثُوْذْرِين تْرَاحن زْنُوْزَان-ثنْت تَاوِين-د تْمنْيَاث نِّي،
لِأَنَّا بْنَاذم مڒَا س ڒْخَاضَر نّس، مِين غَا يصدّق اَذ يتْوَاقْبڒ. وَلَكِن عْلَاحْسَاب مِين غَارس ذ اَݣْڒَا مَاشِي عْلَاحْسَاب مِين وَار غَارس.
ذِي ڒْوقْث-أَ ثَانِيتَا مِين ذَاوم غَا يشطّن ذ اَݣْڒَا اَذ ينْفع إِ مِين تحْذَاجَان نِثْنِي. منْبَعْد، مِين ذَاسن غَا يشطّن اَذ ينْفع إِ مِين تحْذَاجَام كنِّيو. أَمُّو إِي غَا يِيڒِي ڒْحَقّ نّس نِيشَان إِ مْكُڒ يجّن.