9 خ مَانَاينِّي مِيخف نْرزُّو؟ نْرزُّو اَخَاس نَارْضَا وَاخَّا نْزدّغ ذِي دَّات-أَ ن دُّنشْت-أَ نِغ نْتَاݣّْوَاج زَّايس.
وَار خدّْمث شَا إِ ڒْمَكْلَا يخسَّرن، خذْمث إِ ڒْمَكْلَا يتْغِيمَان إِ ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا. ذ ثَا ذ ڒْمَكْلَا ذَاوم غَا يُوْش مِّيس ن بْنَاذم مِينْزِي وَانِيتَا يضْبع-يث أَربِّـي بَابَاس س طَّابَع نّس."
أَربِّـي يقبّڒ يوْذَان زِي مْكُڒ ڒْݣنْس يِنِّي إِي ث يتݣّْوْذن تݣّن مِين يدْجَان نِيشَان.
ونِّي إِي غَا يخذْمن إِ لْمَسِيح اَمنِّي، أَقَا أَربِّـي يرطَّا خَاس يوْذَان تْشكَّرن-ث.
نشِّين مڒَا ندَّر، أَ ندَّر إِ سِيذِي أَربِّـي. مڒَا نمُّوْث، أَ نمّث إِ سِيذِي أَربِّـي. فَلِهَذَا، مڒَا ندَّر نِغ نمُّوْث نشِّين ن سِيذِي أَربِّـي.
أُو نش رزُّوْغ اَذ تْبشَّارغ ڒبْدَا س لْإِنْجِيل ذِي ثْمُوْرَا مَانِي وَار خَاس تسْڒِين شَا خ لْمَسِيح بَاش وَار بنِّيغ شَا خ شَا ن دْسَاس إِݣ يݣَّا حَدّ نّغْنِي.
س مَانَايَا آي أَيثْمَا يمْعِيزّن ينُو، بدّث نِيشَان مَاشِي اَكنِّيو سنْهزّن. ݣّث لْمجْهُوْد نْوم ڒبْدَا ذِي ڒْخذْمث ن سِيذِيثْنغ، قَا ثسّْنم بلِّي ڒْخذْمث نْوم ذِي سِيذِيثْنغ مَاشِي ذ ڒْبَاطڒ.
إِذن عمَّارص أَ نفْشڒ نشِّين. نسّن مڒَا عَاذ اَقَانغ ذِي دَّات-أَ ن دُّنشْت-أَ نْتَاݣّْوَاج زِي سِيذِيثْنغ.
وَار نْتفْشِيڒ شَا، لَّا! مَعْلِيش نشِّين مڒَا نْتَاݣّْوَاج زِي دَّات-أَ ن دُّنشْت-أَ اَتَاف نشِّين نتْعِيش اَك سِيذِيثْنغ.
أَذ يتْوَابَرَك اَرْضَا نّس يمْغَارن، ئِفَرغ-يث-يذ خَانغ أَربِّـي س مِّيس يعِيزّن.
حمَا اَذ تُوْيُوْرم خ يِجّن ن وبْرِيذ إِي ذَاس يتِيشّن إِ سِيذِيثْنغ لْقِيمَا إِي ذَاس يتعْجِيبن مَارَّا. خ وبْرِيذ-أَ اَذ تَارْوم مَارَّا ڒخْذَايم ثِصبْحَانِين اَذ تْمَارْنِيم ذِي ثُوْسْنَا نْوم خ أَربِّـي.
خ مَانَايَا نش خدّْمغ، تَاحْڒغ ذِي ڒْخذْمث-أَ س مَارَّا جّْهذ نِّي ن لْمَسِيح نتَّا يسْخدَّام-اَيِي س ثْزمَّار نّس.
فَا آي أَيثْمَا عْلَاحْسَاب ثِمسْڒَايِين نّغْنِي، كنِّيو قَا ثْقبْڒم زَّايْنغ مَامش إِي غَا ثْعِيشم بَاش اَخَاوم يَارْضَا أَربِّـي؛ أَمنِّي عَاوذ إِي تْعِيشم. ڒخُّو ذِي عِيْسَى لْمَسِيح نتْحشَّام-يكنِّيو نتْوصَّا-كنِّيو بَاش اَذ تݣّم عَاذ كْتَار.
نتْوصَّا عَاوذ اَذ تْحَوْڒم بَاش اَذ تْعِيشم ذِي ڒْهُدْنث، أَذ تَاذْفم ذِي شّْغُوْڒَاث نْوم وَاهَا، أَذ تْخذْمم س يفَاسّن نْوم. أَمنِّي إِي كنِّيو نتْوصَّا قْبڒ.
خ مَانَايَا نشِّين نْخدّم نربّڒ لِأَنَّا نݣَّا لْأَمَال نّغ ذِي أَربِّـي يدَّرن ونِّي يسنْجَامن مَارَّا يوْذَان خَاصَّتَان ذ يِنِّي يتَامْنن.
خ مَانَايَا أَ نْشكَّر أَربِّـي ڒَاحقَّاش نقْبڒ يجّن ن ڒْمُلْك وَار يتنْهزِّين شَا. أَمُّو اَذَاس نْقدّم إِ أَربِّـي يجّن ن لْعِبَادَا س ڒُوقَّار ذ ثِيݣّْوْذِي اَخَاس يَارْضَا نتَّا،
إِذن وَا لَابُد أَ نݣّ لْمجْهُوْد نّغ بَاش أَ نَاذف ذِي اَرَّاحث نِّي حمَا ؤُڒَا ذ يجّن وَار يوطِّي ذِي نّفْس ن ڒْمُعْصِيّث.
خ مَانَايَا آي يمْعِيزّن ينُو، خْمِي غَا ثْرَاجَام كنِّيو إِ ثْمسْڒَايِين-أَ ݣّث لْمجْهُوْد نْوم بَاش اَكنِّيو يَاف اَكِذس ذِي ڒهْنَا بْڒَا ڒوْسخ بْڒَا ڒْعِيب.