22 أيث-كورينث 5:4 - ثريفيث 20204 لِأَنَّا خْمِي نتْغمَّاس س دَّات-أَ نّغ، تْبسَّاڒ خَانغ نشِّين عَاذ نْنهّك. إِيوَا وَار نْرزُّو شَا أَ نِيڒِي بْڒَا اَرُّوْض، نْرزُّو أَ نغْمس س دَّات نّغ ن وجنَّا، مَايمِّي؟ بَاش مِين يفنَّان اَث يسغْڒي مِين وَار يتْمتِّين. အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
أَقَا قَّارغ-اَوم يجّن ن ثْمسْڒَايْث ڒْمَعْنَا نّس ينُوْفَّرن: قَا وَار نتْمتِّي شَا س مَارَّا إِذْنغ. خْمِي غَا يصُوْض زَّامَّار اَنݣَّارُو اَتَاف أَ نْبدّڒ مَارَّا إِذْنغ ذِي صِّفث نّغْنِي. مَانَايَا اَذ يِيڒِي ذغْيَا ذݣ يِجّن ن وَارْمَاش ن ثِيطّ. أَذ يصُوْض زَّامَّار نِّي ثُمَّا اَذ د تْوَاسْنكَّرن يمتِّينن يعْنِي اَذ دُوْمَان إِ ڒبْدَا أَ نِيڒِي نْبدّڒ ذِي صِّفث نّغْنِي.