11 لِأَنَّا نشِّين إِݣ يدَّرن نتْوَاسلَّام ڒبْدَا غَار ڒْموْث عْلَاحْسَاب عِيْسَى حمَا ثُوْذَارْث ن عِيْسَى اَذ د تْمظْهَار ذِي دَّات نّغ يتْمتَّان.
ثُمَّا مڒَا يزدّغ ذَايْوم اَرُّوْح ن أَربِّـي إِي د يسكَّرن عِيْسَى زِي ڒْموْث، أَتَاف ونِّي إِي د يسكَّرن عِيْسَى زِي ڒْموْث اَذَايْوم د يَارّ ثُوْذَارْث ؤُڒَا ذِي دَّات نْوم يفنَّان يعْنِي س اَرُّوْح نّس إِي ذَايْوم يزدّْغن.
مَامّش يقَّار لْكِتَاب: <نشِّين خ سَّبَاب نّش شك نتْوَاجَاه ڒْموْث نْهَار يكْمَاڒ. نشِّين نتْوَاحْسَاب اَمشْنَاو يحُوْڒِيْين ؤُمِي غَا غَرْصن.>
آي أَيثْمَا، تْوَاجَاهغ ڒْموْث كُڒ نْهَار! قَّارغ-اَوم مَانَايَا س لْإِفْتِخَار-أَ إِي غَارِي ذَايْوم عْلَاحْسَاب ثُوْذَارْث-أَ نّغ إِي غَارْنغ ذ يْشْتن اَك سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح.
مَامّش نتْشَابَّاه ذِي صِّفث ن ونِّي يتْوَاصنّْعن زݣ وشَاڒ، أَمنِّي عَاوذ إِي غَا نْشَابَّاه ذِي صِّفث ن ونِّي زݣ وجنَّا.
ڒبْدَا نَربُّو ذِي دَّات نّغ ڒْموْث ن عِيْسَى بَاش اَذ د تْمظْهَار ؤُڒَا ذ ثُوْذَارْث ن عِيْسَى ذِي دَّات نّغ.
خ مَانَايَا خْمِي نشِّين نتْوَاجَاه ڒْموْث، كنِّيو تِيڒِي ذَايْوم ثُوْذَارْث.
لِأَنَّا خْمِي نتْغمَّاس س دَّات-أَ نّغ، تْبسَّاڒ خَانغ نشِّين عَاذ نْنهّك. إِيوَا وَار نْرزُّو شَا أَ نِيڒِي بْڒَا اَرُّوْض، نْرزُّو أَ نغْمس س دَّات نّغ ن وجنَّا، مَايمِّي؟ بَاش مِين يفنَّان اَث يسغْڒي مِين وَار يتْمتِّين.
نكَّرن-اَنغ وَلَكِن نشِّين نتْوَاسّن مْلِيح؛ نتْمتَّا وَلَكِن نشِّين نْتدَّر؛ تْعَاقَابن-اَنغ وَلَكِن نشِّين وَار ذَانغ نقّن شَا؛