2 لِأَنَّا مڒَا سْخيَّاقغ-كنِّيو نش، وِي غَا يقِّيمن بَاش اَذَايِي يسْفَرح إِلَّا كنِّيو إِي سْخيَّاقغ نش؟
أَحنْجِير نِّي، وَامِي يسْڒَا إِ مَانَاينِّي يرُوْح يخيّق اَطَّاس ڒَاحقَّاش غَارس اَطَّاس ن وَاݣْڒَا.
فَرْحث اَك يِنِّي يفَرّْحن، تْرُوْث اَك يِنِّي يتْرُوْن.
مڒَا شَان يِجّن يتْوَاعْدَّاب، أَذ تْوَاعدَّابن كُڒْشِي. مڒَا شَان يِجّن ثمُّوْش-اَس لْقِيمَا، أَكِذس فَرْحن مَارَّا.
مڒَا شَان يِجّن يضْعف، نش مَا وَار تضْعِيفغ شَا؟ مڒَا شَان يِجّن يتْوَاسُوْفغ زݣ وبْرِيذ، نش مَا وَار ذَايِي يتقّس شَا وُوْڒ ينُو؟
إِيوَا وَامِي كنِّيو سْخيّْقغ س ثبْرَات نِّي ينُو نّغْنِي، ذ اَمزْوَارُو تُوْغَا ندْمغ ڒخُّو وَار نْدِيمغ شَا. يعْنِى ندْمغ وَامِي ࢲْرِيغ ثَبْرَات نِّي ينُو ثسْخيّق-يكنِّيو ذݣ يِجّن ن ڒْوقْث وَلَكِن ثعْذُو ذغْيَا.