17 مَا ثنْوِيم خوّْنغ-كنِّيو س يِجّن زݣ يِنِّي تُوْغَا غَارْوم د سّكّغ؟ لَّا، وَالُو.
ثْعدّب اَطَّاس خ يفَاسّن ن وَاطَّاس ن يضْبِيبن. مَارَّا مِين غَارس ذ اَݣْڒَا ثْضيّع-يث بْڒَا نّْفَع. وَاخَّا اَمنِّي لْحَالَا نّس ثرْنِي.
مڒَا يُوْسَا-د تِيْمُوْتَاوُس تْهلَّام ذَايس مْلِيح بَاش وَار ذَايس يتِيڒِي شَا ومْنُوْس ڒَاحقَّاش نتَّا يتݣّ ڒْخذْمث ن سِيذِيثْنغ اَمشْنَاو نش.
خ مَانَاينِّي إِي خف كنِّيو د سّكِّيغ تِيْمُوْتَاوُس. نتَّا يعِيزّن خَافِي اَم شَان ممِّي، ذَايس تِّيقث ذِي سِيذِيثْنغ. أَكنِّيو يسْفكَّر خ يبْرِيذن ينُو ذِي لْمَسِيح مَامّش ثن سڒْمَاذغ ذِي مَارَّا يمُوْشَان ذ مَارَّا ثِجُمَاع ن ڒْمُوْمِنِين.
ذ نش إِي د يوصَّان تِيتُوْس اَغَارْوم د يَاس، سّكّغ-د اَكِذس ؤُمَاثْنغ نِّي. وَار يزمَّر اَكنِّيو يغشّ تِيتُوْس. نش ذ نتَّا نْخدّم س يِجّن ن ڒَعْقڒ ذ يجّن، ئِسُوْرِيفن نّغ ذ يجّن.
س مَانَايَا ؤُفِيغ أُو لَابُد اَذ شجّْعغ أَيثْمَاثْنغ يِيْنَا إِي ذَايِي د يزْوَارن غَارْوم زِيش بَاش اَذ عذْڒن مَارَّا خ صَّذَاقَا-يَا ثَمقّْرَانْت إِي زِي ذَايِي ثْعَاهْذم زِي قْبڒ. أَمُّو اَذ تِيڒِي صَّذَاقَا-يَا مُوْجُوْدَا س وُوْڒَاون نْوم مَاشِي س بسِّيف.