20 أَقَا ثْصبَّرم ؤُڒَا ذ يِنِّي إِي كنِّيو يتَارَّان ذ يسمْغَان، ذ يِنِّي إِي كنِّيو يتتّن، ذ يِنِّي إِي خَاوم يتْبُوْصَرن، ذ يِنِّي إِي ذِي يدْجَا تَّكبُّر، ذ يِنِّي إِي كنِّيو يشَّاثن س يسقِّيڒن.
تتّن ثَاجَّاڒِين، سْمظْهَارن-د يخف نْسن تْࢲَادْجَان اَطَّاس حمَا اَذ بيّْنن إِ يِوْذَان بلِّي نِثْنِي صبْحن اَطَّاس زَعْمَا. يِيْنَا، لْحِسَاب نْسن اَذ يِيڒِي يقْسح اَطَّاس!"
ونِّي ش غَا يُوْوْثَان غَار ومݣِّيز نّش، ؤُش-اَس شك ؤُڒَا ذ اَمݣِّيز نّش نّغْنِي. ونِّي ذَاش غَا ييْسِين اَزدْجَاب نّش، اجّ-يث شك اَذَاش ييْسِي ؤُڒَا ذ ثَقْمِيجَات نّش.
قَا عَاذ ذِي ثْسَعَّات-أَ ندْجُوْز، نْفُوْذ، أَقَانغ س يخَارْطِيطن، تْمَرَّاثن-اَنغ، وَار غَارْنغ مَانِي غَا نْدُوْرَّا.
لِأَنَّا وَار يدْجِي بُو نتْحكّم خ لْإِيمَان نْوم؛ لَّا، نْخدّم اَكِذْوم بَاش اَذ تْفَرْحم. أَقَا س لْإِيمَان نْوم إِي ثْبدَّام نِيشَان.
نتْرزَّا اَوَاڒن ذ كُڒ اَرَّاي إِي ذِي يدْجَا تَّكبُّر إِݣ يتْعَارَّاضن إِ مِين نسّن خ أَربِّـي. نْحبّس كُڒ لْفِكْرَا حمَا اَتَاف اَذ تْطَاع إِ لْمَسِيح.
وَلَكِن نش ݣّْوْذغ مَامّش ذَاس يوْقع إِ حَوَّا يشْمث-يت وفِيغَر س ثحْرَايْمِيث نّس ؤُڒَا ذ كنِّيو ڒَعْقُوْڒَاث نْوم اَذ فّْغن اَبْرِيذ، وَار ذَاس تْطِيعِيم شَا إِ لْمَسِيح س وُوْڒَاون نْوم بْڒَا نِّفَاق أُو بْڒَا ڒْعِيب.
إِيوَا صَافِي، مڒَا وَار خَاوم بسّْڒغ شَا، مَا ثقَّارم ڒخُّو قَا نش ذ اَغشَّاش طّْفغ-كنِّيو س ثحْرَايْمِيث، اَه؟
رزُّوْن خَاس خ مَانَاينِّي شَان ن وَاوْمَاثن زَعْمَا تْبُوْصَارن وَاهَا، ؤُذْفن-د جَارَانغ س ثْنُوْفْرَا حمَا اَذ جسّْسن خ لْحُرِّيَا إِي غَارْنغ ذِي لْمَسِيح بَاش اَذَانغ اَرّن اَم يسمْغَان إِ شَّرِيعَا نْسن.
إِيوَا هَاجَر نتَّاث اَمشْنَاو اَذْرَار ن سِينَا إِي د يتَاسن ذِي ثْمُوْرْث ن وَاعْرَابن. نتَّاث ثتْوَاحْسَاب ذ ثَنْدِينْت ن لْقُدْس ذِي ڒْوقْث-أَ لِأَنَّا نتَّاث ذ ثَارْوَا نّس إِݣ يدْجَان ذ يسمْغَان.
أَمُّو ؤُڒَا ذ نشِّين. وَامِي ندْجَا عَاذ ذ يمزْيَانن، أَم يسمْغَان حكّْمن خَانغ لْقَوَانِين يقْذِيمن ن دُّنشْت-أَ.
وَلَكِن ڒخُّو كنِّيو ثسّْنم أَربِّـي، يعْنِي نتَّا إِي كنِّيو يسّْنن. مَامّش تݣّم عَاوذ ثْذوَّاڒم غَار لْقَوَانِين يقْذِيمن نِّي يتضْعِيفن وَار يتجْهِيذن شَا؟ مَا ثخْسم اَغَارْسن ثْذوْڒم ذ يسمْغَان عَاوذ نِغ؟
غَار لْحُرِّيَا يضْڒق-اَنغ-د لْمَسِيح بَاش أَ نِيڒِي حُرّ ذ صَّح. بدّث نِيشَان بَعْدَا، وَار تجَّاث شَا اَخَاوم يبسّڒ عَاوذ يجّن ن دْقڒ ن ثْزَايْڒُوْت ن يسمْغَان.
نش غَارِي تِّقث ذِي أَربِّـي وَار ثْقبّْڒم بُو شَان ن اَرَّاي نّغْنِي. وَلَكِن ونِّي إِي كنِّيو يسْخرْوَاضن، مِين مَا يعْنَى نتَّا اَث يحَاسب س لْعِقَاب نّس.
يِنِّي يرزُّوْن اَذ فْتَخَرن زِي دَّات، يعْنِي مِين وَار يدْجِين شَا زِي أَرُّوْح يقدّْسن، نِثْنِي تْبسَّاڒن خَاوم بَاش اَذ تݣّم طَّهَارث ن مُوْسَى. مَايمِّي؟ غِير رزُّوْن نِثْنِي وَار تْعدِّيبن شَا خ سَّبَاب ن صَّلِيب ن لْمَسِيح.
أَنݣَّارُو نْسن اَذ يتْوَامْحَا. أَربِّـي نْسن نتَّا ذ اَعدِّيس نْسن. سمْغَارن يخف نْسن س ڒفْضَايح نْسن. ڒَعْقُوْڒَاث نْسن نُّوْغن ذِي ثْمسْڒَايِين ن دُّنشْت-أَ.
شُوْف، قَا ثسّْنم عمَّارْص مَا نْسڒْهَا حَدّ س وَاوَاڒن نِغ عمَّارْص مَا نضْمع حَدّ عْلَاحْسَاب شَا ن سَّبَاب. ئِشهّذ خَانغ أَربِّـي!